Maand.

 Even een korte mededeling vandaag, ik ga de maand Juli even een blogpauze houden. Even kijken hoe dat bevalt. 

Ik had de laatste tijd het gevoel dat ik de onderwerpen en de teksten uit m'n tenen moest halen en de grote vraag WAAROM kwam steeds vaker naar boven piepen; waarom zou ik nog langer m'n ziel en zaligheid het internet opgooien? 

Ik heb daar (nog) geen antwoord op en ga daar dus eens rustig  over nadenken.

Allemaal een hele goede, en hopelijk niet zo'n hete, maand en we spreken elkaar weer op 1 augustus. 🙋‍♀️

Zachtop lachen.

 

Ja, het spijt me voor de niet lezers onder ons maar ik ga het weer over een bijzonder boek hebben. Weer een boek wat ik achter elkaar heb uit gelezen.

 Zachtop lachen van Malou Holshuijsen gaat over een jonge vrouw met galgenhumor, een dode Indische oma en een groot talent zich laconiek en luidkeels door het leven te bewegen.

Als ze van het ene op het andere moment ’s nachts bang is om te gaan slapen en zich overdag niet meer in het verkeer durft te begeven, wordt ze geconfronteerd met de tekortkomingen van haar oh zo humoristische kijk op de werkelijkheid. Geheel onvrijwillig maakt Malou de balans op. Waar komt haar grenzeloze sarcasme nou werkelijk vandaan? En wat heeft het familiemotto, ‘eten is zilver en zwijgen is goud’ met dit alles te maken?

Zachtop lachen van Malou Holshuijsen is een rauwe dialoog tussen een psycholoog en een patiënt-in-ontkenning over een allesbepalend geheim, afgewisseld met het tenenkrommende verhaal van een op het oog zorgeloos bestaan.

Het lijkt nu alsof het alleen maar kommer en kwel is maar dat is niet zo, het is met veel humor geschreven en zoals ik al zei: ik heb er van genoten.

Allemaal een hele goede dag. 🙋

Doordenkertjes.

 Af en toe lees ik zinnen in een boek of een krant die ik een paar keer over wil lezen en even over na wil denken. Zoals bijvoorbeeld de volgende zinnen: 

Besluiten zijn altijd het resultaat van de realiteit zoals die op dat moment is. Terug redeneren is zinloos. 

Of: 

Dingen komen zoals ze komen en op de zaken vooruit lopen staat het leven in de weg. 

Of: 

Wees voorzichtig met oordelen want je uitzicht is afhankelijk van op welke plek je staat.

Ik vind dit doordenkertjes. 

Allemaal een hele goede dag.🙋

Opruimwoede.

  Tussen oude documenten had  ik dus onlangs een begrafenisverzekering van  mijn man gevonden, afgesloten door zijn ouders in 1940 voor 200 gulden. In 1967 hebben wij hem overgenomen en verhoogd tot 400 gulden. Grappig dat je toen dacht dat je wel genoeg  had aan dat bedrag om een begrafenis van te kunnen betalen.

Wat ik niet had verwacht, was dat deze oude polis vandaag de dag nog iets zou opleveren. Dankzij rente-op-rente over al die jaren werd het uiteindelijke uitgekeerde bedrag aanzienlijk hoger dan ik had durven denken. ( Gisteren gestort)

Het geld komt natuurlijk goed van pas, nu ik een nieuwe matras heb gekocht ( wordt dinsdag bezorgd) en er een nieuwe kookplaat en oven moet komen, maar belangrijker nog was het gevoel dat ermee gepaard ging: het besef dat even googelen en denken: niet geschoten is altijd mis, toch nog iets heeft opgeleverd. 

Dus ik ben blij. 

Verder heb ik last van een rare pijn in m'n rug waardoor ik minder actief ben en dat is jammer want ik heb juist last van opruimwoede, maar even kijken of beide situaties vanzelf overgaan.😂

Miskopen.

We hebben het allemaal wel eens meegemaakt: je koopt iets impulsief omdat het je zo leuk lijkt om te hebben, of omdat je dacht dat het je leven wat aangenamer zou maken.  Een keukengadget dat belooft sneller te hakken dan je eigen schaduw, een boek dat “je móét lezen,” of dat kledingstuk waarvan je zeker wist dat het je nieuwe stijl zou worden… maar uiteindelijk belandt het ergens achterin de kast. Een miskoop voelt een beetje als een mini-teleurstelling in jezelf: je wilde het goede kiezen, maar je had jezelf net iets te snel overtuigd.

Zo heb ik vorig jaar een kastje gekocht waar bergbeek geluiden uitkomen en dat heb ik op de wc gehangen, door de bewegingsmelder hoor ik nu elke keer als ik in het toilet kom een klaterend bergbeekje, een kikker kwaken, bomen ruizen en wat vogelgetjilp. Ik kon kiezen uit deze versie of uit alléén maar vogelgeluiden, op aanraden van de verkoopster heb ik het bergbeekje gekozen. (Wel handig voor als je moeite hebt met plassen 😀. Heb ik niet 😀)

Toen ik het had opgehangen had ik al mijn twijfels, had ik niet tóch de vogelgeluiden moeten kiezen. Maar ik had geen zin om weer naar die winkel terug te gaan ( ik koop liever zo min mogelijk on line) en dacht: het went wel, maar elke keer als ik naar de wc ga heb ik toch mijn twijfels. 

Nu is m'n dochter jarig, die wil ook zo'n kastje maar dan wél met vogelgeluiden,  nu moet ik dus weer naar die winkel en hopla daar is de twijfel weer........ zal ik dan meteen voor mezelf ook het vogelgeluiden kastje kopen? En zo ja, wat doe ik dan met het oude kastje? 

Dus ja, miskopen, zonde van je geld en het kan je dwars blijven zitten.

Allemaal een hele goede dag.🙋

Willem: ik ben ook geen luisterboek fan, Ik stoor me vaak aan hoe het wordt voorgelezen want dat is ook nog een kunst op zich.  Te snel, te langzaam, te dramatisch enz. Als je leest kun je door de leestekens ook beter volgen wie wat zegt. Ik ben wel een enorme fan van podcasts, overdag, want dan kan ik meteen een klusje doen en s' nachts om bij in slaap te vallen, en je kunt er ook nog iets van opsteken. ( ik weet inmiddels alles over Ridouan Taghi en zijn boevenstreken😀) Gelukkig herkende ik de omstandigheden in het boek Liften naar de hemel niet, ik ken alleen het verhaal wat mijn moeder vaak vertelde, dat de pastoor wel eens langs kwam om te vragen wanneer  er weer eens een kindje bijkwam.

Anna Lines: Ik snap dat je Nederlandse literatuur mist, kun je niet via een e-reader lezen? Wat fijn dat je zusje toch nog gekomen is  en dat jullie het gezellig hebben gehad. Jeetje wat hebben jullie veel stappen gezet. Sterkte bij de tandarts maar gelukkig ook nog iets leuks om naar uit te kijken.

Koffieclub.

 Gisteren heb ik  s' middags een wandeling in de harde wind gemaakt dat was niet alleen een fysieke uitdaging, alles bij elkaar heb ik een uur gelopen, het was ook een mentale training die me moest voorbereiden  op deelname aan de avondvierdaagse. De wind werkte als een natuurlijke weerstand, waardoor m'n beenspieren harder moesten werken en die spieren heb ik nodig omdat er over twee weken hier in de wijk, dus speciaal voor deze wijk een avondvierdaagse georganiseerd wordt.  Men kan kiezen tussen drie en zes kilometer maar die drie is eigenlijk bedoeld voor mensen die slecht ter been zijn en kinderen. Dat zou dus zes kilometer moeten worden🤔  Een aantal leden van de dinsdagochtend koffieclub gaan daar aan mee doen en toen werd me gevraagd of ik ook mee  wilde lopen.

Er worden wel vaker dingen door de koffieclub georganiseerd en ik doe daar eigenlijk nooit aan mee, ik vind 1x in de week koffie drinken wel genoeg maar omdat het de laatste tijd best wel redelijk goed gaat met m'n lies loop ik er over te denken om nu maar eens wél mee te doen want altijd maar nee zeggen is ook een beetje lullig.

 Maar dan moet ik wel weten of m'n lies dat vol houdt en dat heb ik gisteren dus even getest. Het resultaat was niet echt positief. ik moest na een half uur echt wel even rusten, gelukkig was er een buurthuis in de buurt😃 waar ik een kopje thee gedronken heb. En de rest van de dag heb ik ook niet veel meer gedaan. 

Het vervelende is dat m'n lies per dag verschillend is, soms de hele dag geen last en dan opeens weer wel. 

Ik denk dat ik me wel op ga geven voor de vierdaagse ( heb ik in ieder geval m'n goede wil getoond) en dan wel zie waar het schip strandt.

Ach ja, het zijn geen wereldproblemen,  maar het houdt een mens bezig.

Allemaal een hele goede dag 🙋‍♀️

Liften naar de hemel.

 

Afgelopen dagen een bijzonder boek gelezen wat ik maar met moeite weg kon leggen en waar ik ook een beetje van af moet kicken voordat ik aan een ander boek kan beginnen.

 De zestienjarige Quintin is net ontslagen uit een jeugdinrichting als hij weer de verkeerde afslag neemt. Zijn ouders zijn ten einde raad en sturen hem naar een afgelegen gebied in Canada, waar hij zich staande moet zien te houden in een streng religieuze gemeenschap. De tijd lijkt hier al enige decennia stil te hebben gestaan, en de genegenheid en sturing waarnaar Quintin snakt zijn ver te zoeken. Zijn liefdeloze gastgezin ziet in hem vooral een gratis huishoudelijke hulp en de boer aan wie hij wordt uitbesteed ziet het als zijn taak om Quintin, met harde hand, weer op het rechte pad te krijgen.

Ondanks de barre omstandigheden blijft Quintin met een open blik naar de wereld kijken. Hij geniet van het ruige land en sluit onverwachte vriendschappen: met een peuter, een kalfje en een dakloze indiaan. En dan is er Mike, een domineeszoon in wie hij een gelijkgestemde vindt. Zal zijn Canada-avontuur een ommekeer betekenen voor de jongen die niet deugen wil of wordt hij opnieuw getraumatiseerd?

Als ik naar de omslag kijk schieten de tranen me weer in de ogen maar ik moest soms ook lachen en ik vond het soms heel ongemakkelijk om door te lezen.

Zoals ik al zei: een bijzonder boek.

Allemaal een hele goede dag.🙋