Nog even terugkomend op het vorige thema; ik denk dat het goed is om er op tijd over na te denken hoe je die laatste jaren door wilt brengen. Door er nu al over na te denken en eventueel maatregelen te nemen kun je zelf de regie houden en zelf dingen beslissen. Als je te lang wacht en er gebeurd iets moet je maar afwachten waar je terecht komt en wie je gaat helpen. Ontspullen, een andere badkamer of een traplift helpen natuurlijk om het langer vol te houden om zelfstandig te blijven.
Genoeg over dit onderwerp.
Of nee, toch niet, in het weekend heb ik een boeiend interview in de bijlage van de Volkskrant gelezen met een interessante jongeman. THOMAS VAN DER MEER. Hij is schrijver maar werkt ook in een verpleeghuis. Over dat werk schrijft hij elke week een column. Die lees ik altijd en elke keer denk ik: je zou iedereen zo'n verzorger gunnen, zóveel inlevingsvermogen.
In dat interview gaat het over waarom hij voor dit werk heeft gekozen maar ook over zijn leven, hij heeft een transgender achtergrond. Hij heeft daar een boek over geschreven WELKOM BIJ DE CLUB. Dat ben ik nu aan het lezen en het is boeiend, lichtvoetig en je krijgt een beetje een indruk hoe het voor iemand is om al vanaf jongs af aan te weten dat je in een verkeerd lichaam zit.
Deze week verschijnt zijn tweede boek: ZULLEN WE DAN MAAR LANG LEVEN waarin zijn de beste columns zijn verzameld.
Ik weet niet hoe ik eventuele linkjes moet plaatsen dus wie het intervieuw ook wil lezen moet even zelf op zoek.
Lot, wat ontzettend fijn dat het zo goed gaat met je partner.
Onbekend, ik had nog nooit van een sam sam huis gehoord, dat lijkt wel een vorm van begeleid wonen, geen eigen keuken lijkt me helemaal niks, je wilt toch nog een beetje eigen baas blijven.
Afijn, dat was het weer voor vandaag, allemaal een hele goede dag 🙋♀️