Van oude menschen..........

 Van oude menschen, de dingen, die voorbij gaan. Familieroman van Louis Couperus.

Ik hou van frutsels in huis, alleen noem ik het geen frutsels maar dingen met herinneringen. Alle tafeltjes en de vensterbank staan redelijk vol met dingen waar een verhaal aan zit. Ik vind het fijn om naar dingen te kijken waar ik blij van wordt of waar een verhaal aan zit.

Af en toe vraag ik me wel eens af of de kinderen die verhalen wel kennen. Soms zijn het onooglijke dingetjes waarvan je, als je het verhaal niet kent denkt: wat moet ik ermee maar als je weet wat de herinnering is, kan het toch opeens misschien wel emotionele waarde krijgen.

Neem nu dit kleine schatkistje, een klein doosje, geen bijzonder materiaal, er zit een klein houten klosje met garen in en een vingerhoedje, eigenlijk niks bijzonders maar als je weet dat dit het allereerste cadeautje is wat manlief, toen nog m'n vriendje, aan me

gaf, dan kijk je er toch anders naar. Je kunt zeggen wat een lullig dingetje,  maar de liefde was nog pril. :-)  Dat is nu ruim zestig jaar geleden en ik heb het al die tijd bewaard. Als ik er straks niet meer ben mogen de kinderen ermee doen wat ze willen maar ik vind wel dat ze het verhaal erachter moeten weten en dus heb ik er een klein briefje in gedaan waarin ik alles kort beschreven heb. 

Of dit wijwaterbakje, dat heeft m'n moeder van háár moeder gekregen toen ze met mijn vader trouwde, wat nu dus bijna honderd jaar geleden is, dat moeten ze wel weten, dat ze niet denken dat het uit de kringloop komt, dus daar heb ik een briefje achterop geplakt. 

Zo langzamerhand zijn er dus de nodige dingen waar een briefje in, of aan geplakt zit, dat weten de kinderen niet, daar komen ze wel achter als ze het huis leeg gaan halen.

Er zijn mensen die geven niet om dit soort dingen, prima, ieder zijn meug, maar ik hecht waarde aan dit soort spullen. Een oud kerkboekje wat manlief als kind altijd mee naar de kerk nam b.v. dat gooi je toch niet weg? 

Ik hou van oude dingen met een verhaal.

Ik vertelde een tijdje geleden toch over die vrouw die ik heb leren kennen die zo anders in elkaar zit  dan ik en waarvan ik me afvroeg of ik daar wel vriendin mee zou kunnen zijn? Een tijdje terug was ik bij haar thuis en ik keek m'n ogen uit naar........... eigenlijk niks of nou ja, weinig. Het viel me op dat alles in haar huis glad is, witte plavuizen vloer, leren bank en in een hoek leren stoelen, plexiglas tafels, geen kussentjes en geen "frutsels", wel planten gelukkig. Dat is háár smaak en dat is prima, smaken verschillen gelukkig anders zou het maar een saaie boel worden. Toen kwam ze bij mij thuis en keek zij weer haar ogen uit, er valt bij mij dus veel te zien en dus ook veel te vertellen.  Ze noemde mijn inrichting knus en warm. Daar was ik blij mee.

Dat boek van Couperus heb ik trouwens nooit gelezen en het is jammer dat m'n lies niet meewerkt anders had ik nu een wandelvriendin gevonden want dat is dus wél een overeenkomst, zij houdt net als ik van wandelen. 

Allemaal een hele goede dag.🙋

Mevr. Niekje en Ina bedankt voor de boeken tips.