Te oud.

Gistermiddag ben ik naar Elvis de film geweest. Hij gaat over het leven van Elvis Presley  gezien vanuit het perspectief van zijn manager colonel Tom Parker. Die achteraf helemaal geen colonel bleek te zijn en oorspronkelijk uit Nederland kwam. 

 Het was een grote teleurstelling,  ik vond alles, maar dan ook alles teveel, te veel emoties,  te hard, te snel, teveel gillende meiden, te veel licht- en geluidseffecten enz. Na een kwartier dacht ik al: als ik dit thuis via Netflix zou kijken zou ik het uitzetten.

 

Zo jammer, ik had me er zo op verheugd,  die muziek via een dolby suround systeem leek me geweldig maar als er al gezongen werd dan was er altijd een hoop gegil en geschreeuw doorheen. 

Er werd wel heel goed geacteerd vond ik, Austin Butler ( nooit van gehoord) als Elvis was heel goed en Tom Hanks als de manager herkende ik bijna niet ( wat een dikke kop) maar ik vond het allemaal zó vervelend  dat ik in de pauze, de film duurt drie uur,  er serieus over na heb zitten denken of ik niet beter naar huis kon  gaan maar ik had m'n glaasje wijn nog niet op dus ik dacht dat kan ik dan net zo goed in de zaal doen, wel luxe dat je dat gewoon mee naar binnen  mag nemen, volgens mij mocht dit vroeger niet. 

Alleen het laatste stukje vond ik mooi toen  lieten ze nog wat beelden van Elvis zelf zien en tijdens de aftiteling werd er een  nummer gedraaid zonder toestanden er om heen.

Dat maakte het weer een beetje goed. Dat het mij zo tegenviel kan natuurlijk komen doordat ik het anders verwacht had óf ik ben gewoon te oud voor al die fratsen. Dat zal het wel zijn.

Nou ja, niets aan te doen, het is wat het is. 

Allemaal een goede dag met wel of geen fratsen, want fratsen (wat een raar woord eigenlijk) kunnen natuurlijk ook leuk zijn.😃🙋‍♀️