Een huisje in het bos.

 Vanuit het raam had ik uitzicht op een kabbelend riviertje, de oevers waren begroeid met kleurige bloemen en wuivend riet.

Stroomafwaarts kwamen twee prachtige zwanen aangedreven die vlak voor het raam uit het water klommen en eens flink hun vleugels uitschudden om ze vervolgens in het ochtend zonnetje te laten  drogen, ik had nog nooit zulke zwanen gezien, ze waren heel groot en hun vleugels waren bedekt met zwarte grillige vlekken.

Op m'n blote voeten liep ik naar buiten, de dauw lag nog op het gras maar dat voelde ik niet, de vogels kwinkeleerden dat het een lieve lust was en ik werd verwelkomd door een vrolijk blaffend licht bruin hondje die meteen rondjes om m'n benen ging draaien. Terwijl ik me bukte om hem te aaien hoorde ik een vriendelijk "goedemorgen" achter me. Toen ik me omdraaide zag ik een jonge blonde vrouw op me aflopen.

"Wat fijn om je weer te zien, ik heb je gemist" 

Huh? 

" ja, jij ook een goede morgen"  antwoordde ik een beetje verbaasd.

" Ik ben zo brutaal geweest om je tuin een beetje bij te houden en Fikkie heb ik ook wat brokjes gegeven. Was toch wel goed hoop ik?"

Huh? 

En terwijl de vogeltjes in het bos aan hun ochtend serenade begonnen keek ik verbaasd naar de idyllische omgeving,  tuin? Fikkie? 

De vriendelijke vrouw keek me een beetje onderzoekend aan,

"Ja , ik dacht die heeft het nu veel te druk met haar man maar ze komt vanzelf wel weer opdagen en kijk daar ben je"

Huh? Is dit dan van mij?  Dit leuke boshuisje, op deze prachtige plek?  Dit springerige hondje? Ben ik hier eerder geweest? Hoe komt het dat ik dat niet weet? 

 Ben ik zo druk geweest dat dit allemaal uit m'n geheugen is verdwenen? 

En toen werd ik wakker.

 En toen moest ik even heel goed nadenken of ik nou wél of niet een boshuisje had. Het was allemaal zó levensecht  geweest. 

Eindelijk had ik weer eens iets leuks gedroomd. 

Ik word altijd heel vroeg wakker, val dan na een poosje wel weer in slaap maar dan droom ik altijd en dat zijn geen leuke dromen; ik ben altijd in een vreemd land én ik ben iemand kwijt. Ik spreek de taal niet,  ze begrijpen me niet en ik weet de weg niet enz. Ik word dan helemaal in paniek en met een bonzend hart wakker.

Niet zo moeilijk om daar een verklaring voor te vinden natuurlijk.

Maar nu had ik eindelijk iets leuks gedroomd en werd ik blij wakker. 

Geen boshuisje en ook geen hondje, dat is dan weer een beetje jammer.🤣

Allemaal een goede, blije dag🙋‍♀️