Perfectionisme.

 

Tijdens de regenachtige dagen heb ik een hoes gemaakt voor de stoel van manlief, die dus maar een maand in z'n kamer in het verpleeghuis heeft gestaan

Prima stoel, niks mis mee maar dus niet of nauwelijks gebruikt.

Toen we de kamer weer leeg haalden wisten we niet zo goed wat we er mee moesten, dus hup maar naar zolder.

Hij zit echt fantastisch maar ik wilde hem niet in m'n kamer hebben, teveel vervelende herinneringen maar weg doen is ook zonde.

Laten bekleden is een dure klus en hij was helemaal niet zo duur dus dat vond ik geen optie en zo kwam ik op het idee om er zelf een hoes of zoiets voor te maken en dit is het dus uiteindelijk geworden:

Wil ik hem zo wél in m'n kamer hebben? ik weet het niet, het is ook geen kwestie van even uitproberen, hij is best wel zwaar, ik kan hem niet in m'n eentje mannen, er is dan altijd wel een dochter die wil helpen maar om hem naar beneden te sjouwen en tot de ontdekking komen dat het toch niet staat en hem vervolgens weer naar boven te brengen is ook zo lullig. 

En daar komt de perfectionist in me weer naar boven want het moet natuurlijk wel helemaal naar m'n zin zijn 🙈

Nou ja, maar even laten broeien.

Allemaal een goede, relaxte dag. 🙋‍♀️