Soep.

 Een paar dagen geleden ging s' morgens om zeven uur de telefoon, ik schrok me helemaal lam, o God😱 er is vannacht iets met een van de kinderen of kleinkinderen gebeurd en die hebben me niet midden in de nacht wakker willen bellen maar nu om zeven uur kon dat wel. Ik m'n bed uit want de telefoon staat niet naast m'n bed. Ik zag een vreemd nummer dus ik dacht: zeker een af andere gek dus laat maar bellen maar hij ging meteen nog een keer dus toch maar opgenomen.

Bleek het de alarmcentrale van tante Truus te zijn  ze had op de alarmknop gedrukt maar de centrale kon geen contact met haar krijgen, ze reageerde niet en of ik even bij haar wilde gaan kijken. Ik ben de eerste contactpersoon want tante Truus is moederziel alleen op deze wereld. 

Met een kloppend hart van de schrik heb ik snel wat aangeschoten en nadat ik haar  nog even gebeld had,  want misschien was ze intussen wakker geworden maar ook geen gehoor, heb ik haar sleutels opgezocht en goed gekeken of ik alles bij me had, want ik had me er op voorbereid dat het wel even zou gaan duren, ben ik de deur uitgegaan.

Ik moet eerlijk toegeven dat ik het best wel spannend vond om daar naar binnen te gaan want wat zou ik vinden? Ze is bijna negentig en heeft  last van allerlei kwalen.  Het was donker toen ik binnen kwam en al roepende en lampen aan doende ben ik haar slaapkamer in gegaan, ze lag diep onder de dekens in bed, pas toen ik haar schouder aanraakte zag ik beweging.

 Ze was gewoon heel diep in slaap want ze is behoorlijk grieperig en had die nacht slecht geslapen en had tegen de morgen nog een halve slaappil genomen.

Je wilt niet geloven hoe opgelucht ik was, ik kon alleen maar lachen. Want stel dat het anders was geweest en dat ze wel dood in haar bed had gelegen  dan had er een heel circus op me afgekomen want ik heb haar beloofd dat ik dan haar zaken  ga af handelen. 

Gelukkig dus met een sisser afgelopen. Ze verontschuldigde zich wel maar ik kon alleen maar zeggen: 'ik ben alleen maar heel blij dat je nog leeft'.

Het heeft me wel aan het denken gezet; dit soort activiteiten kan ik natuurlijk ook als een soort vrijwilligerswerk beschouwen en ook al is het een niet zo vriendelijke vrouw, ik heb  wel met haar te doen, oud, krakkemikkig geen familie en nu ook nog grieperig en dus heb ik gisteren kippensoep voor haar gemaakt en  ben een poos bij haar gebleven, kopje thee gezet, afgewassen, gezorgd dat ze paracetamol innam enz. 

Ze is zo duidelijk aan een verpleeghuis toe maar daar komt ze niet voor in aanmerking omdat haar hoofd nog goed is en alles heel duidelijk kan verwoorden ( wat niet door alle hulpen wordt gewaardeerd). 

Hoe kwam het nou dat ze terwijl ze sliep toch op de alarmknop gedrukt had? Ze doe hem s' nachts af want zo'n koord om je nek is dan natuurlijk niet lekker, en legt hem onder haar kussen maar deze keer had ze hem per ongeluk in het kussensloop gedaan en was er waarschijnlijk  op gaan liggen, het duurde trouwens ook nog een tijdje voor we daar achter waren.

Maar goed, dat hebben we ook weer gehad, ze belde s' avonds nog even dat de soep haar goed gesmaakt had. Gelukkig.

Nou is het toch een lang verhaal geworden.

Allemaal een hele fijne rustige dag. 🙋