Noodradio.

 Gisteravond was hier een grote stroomstoring, om een uur of half zes, ik zat gewoon televisie te kijken en opeens was het zwart, in eerste instantie dacht ik dat het aan de televisie lag want dat is al een ouwetje. 

Maar welk knopje ik ook aan of uit drukte hij deed niks meer, Bij de buren hoorde ik pas dat álle elektriciteit uit gevallen was en dat de hele buurt er last van had. O, gelukkig het ligt niet aan mij. 

Inmiddels was het al aardig donker, dus kaarsjes opgezocht en ik had ook nog een kleine zaklantaarn in huis. Maar dan? Wat ga je dan doen? Wat te eten maken, ik had s' morgens al een pan bruine bonen prut gemaakt, lekker, O, nee warm maken gaat niet. Dan maar brood, lekker met een gekookt eitje er op, O, nee kan niet, dan maar 2 bruine boterhammen met kaas met een lekker warm kopje thee want ik begon het inmiddels ook wel een beetje koud te krijgen, want de verwarming deed het natuurlijk ook niet  O, nee thee gaat ook niet. 

Dat is raar hoor, als je geen stroom hebt, geen televisie, geen internet, geen telefoon maar gelukkig wel een mobiele telefoon, daarop zag ik dat de verwachtte tijd dat het opgelost zou zijn steeds verder verschoof, 

Uiteindelijk ben ik om 8 uur naar bed gegaan want ik had het koud en lezen met de zaklantaarn in bed gaat ook. Normaal gesproken luister ik altijd nog even voor het slapen gaan naar een podcast maar de accu van m'n telefoon was nog maar voor een kwart opgeladen en die wilde ik toch wel graag aan de praat houden, dus geen podcast.

Ik ben vrij snel in slaap gevallen, om half 1 werd ik weer wakker en toen was alles weer normaal.

Wat me het meest verbaast is dat elektriciteit hebben zo volkomen vanzelfsprekend is én hoe vaak je het gebruikt, hoe je door de dag heen steeds stroom gebruikt waar je niet bij stil staat en hoe vaak je mis grijpt als het er niet meer is. 

Gelukkig duurde het niet lang maar ik denk er nu toch wel serieus over om zo'n noodradio op zonnen energie te kopen, vooral omdat er nu allemaal van die rare drones rond vliegen, die kunnen ook tegen elektriciteitspalen aanvliegen of zoiets.

Afijn, dat hebben we ook weer gehad, alleen nog even de elektrische klok gelijk zetten, hoe moest dat ook al weer? 🤔

Allemaal een hele goede dag.🙋

Grenzen.

 Gisteren een gesprek gehad met de huisarts omdat de situatie met Tante Truus me een beetje teveel wordt, ik loop constant met een knoop in m'n maag en voel me gespannen. Soms ontvlucht ik m'n huis omdat ik dan even niet bereikbaar ben, ( ze heeft m'n mobiele nummer niet in haar telefoon staan) maar je moet op een gegeven moment toch weer naar huis en op de terugweg krijg ik al weer de zenuwen; zal ze weer gebeld hebben? en vaak is dat ook zo. De afgelopen weken ben ik  bijna dagelijks bij haar geweest omdat er altijd wel weer een "probleem" was, en als ik er niet geweest ben dan heb ik haar wel aan de telefoon gehad en soms allebei op een dag. 

Een paar dagen geleden dacht ik dat het wel wat rustiger zou worden want ik had het rode knopje op de telefoon "waardoor de buurman haar af kon luisteren", weg kunnen halen en de klok waardoor dezelfde buurman naar haar kon "kijken" mocht ik van de muur halen zodat hij haar niet meer kon zien. He, he, het hart was even gerust, even...  want de buurman heeft nu sleutels van haar huis. Een buurvrouw van haar zegt dat ze spelletjes speelt, ik geloof dat niet ik denk dat ze het écht ziet en denkt. 

Ik kan haar niet in de steek laten, dat kan ik niet over m'n hart verkrijgen, iedereen die ze nog van vroeger kende is inmiddels overleden, ik ben nog de enige die een beetje "eigen" is, verder is ze alleen maar van vreemden afhankelijk. 

Mijn vraag aan de dokter was: hoe ga ik hier mee om zodat ik minder gespannen word? Daar had zij natuurlijk ook niet direct een antwoord op. Ik had wel de indruk dat ze m'n dilemma begreep. 

Op een gegeven moment stelde ze wel een goede vraag :

' wat is het ergste wat er kan gebeuren als je eens niet reageert of niet naar haar toe gaat?'

' dat ze allerlei andere mensen gaat bellen, of de buren gaat lastig vallen of de politie gaat bellen'

Toen antwoordde ze met: 'nou, dat is dan maar zo, jij hoeft niet voor iedereen te zorgen'.

En dat is natuurlijk ook zo. Ik moet meer mijn grenzen aan geven.

Daar ben ik dus gistermiddag mee begonnen; ik kwam terug van een boswandeling en natuurlijk had ze weer wat ingesproken: of ik even terug wilde bellen want ze had een vraagje. Ten eerste heb ik heel lang gewacht met terug bellen en toen ik haar uiteindelijk sprak en zij haar vraag had gesteld vroeg ze natuurlijk ook of ik niet even langs wilde komen. ik heb heel duidelijk gezegd:

 'nee dat doe ik niet want ik ben vanmorgen nog bij je geweest' Toen volgde een zielig verhaal over hoe ze dan de avond door moest komen enz. toen ik zei dat ze dan toch  even televisie kon gaan kijken antwoordde ze:' dat kan niet want dan zou ze weer allemaal vreemde beelden gaan zien. S' morgens had ze me verteld dat de avond ervoor twee drones in haar tuin waren geland. 

Ze vertelde toen ook dat de leidster van de thuiszorg tegen haar had gezegd dat ze beter naar een tehuis kon verhuizen, nou dat ging ze écht niet doen hoor, toen ik haar s' middags  aan de telefoon had wilde ze toch maar weer wel.

Ik denk dus dat er achter de schermen wel aan iets gewerkt wordt. 

O ja, dinsdag heb ik nog een vervolg gesprek met de P.O.S. die kan me misschien wat meer tips geven over hoe ik het beste met deze situatie om kan gaan. 

Allemaal een hele goede dag.🙋 

 

Strand.

 Gisteren met dochter een heerlijke ontspannen strandwandeling gemaakt. Bij Wijk aan Zee.

Het was uitgestorven, terwijl het heerlijk weer was.

En we hebben het afgesloten met een lunch buiten op een terras, toch bijzonder dat dat nog kan in November.

Toen we daar zo zaten vlogen er opeens twee straaljagers voorbij en moesten we denken aan de mensen die in oorlogsgebieden wonen en we verzuchten allebei: wat hebben we het toch goed.

 Allemaal een hele goede dag, er schijnen nog meer mooie dagen aan te komen, geniet er van. 🙋

P.S. podcast tip: OP ZOEK NAAR MARLOTTE, van Zembla op Spotify. 

Sjoelkampioen.

Don't let the old woman get in to you and live your life with arms wide open.

Dit las ik ergens en ik vond het wel leuk. Iets om te onthouden. 

Even wat anders, 

Ik ben moe, teveel met Truus bezig en dan niet echt daadwerkelijk maar als je weet dat er elk moment weer een telefoontje kan komen, zoals gistermorgen om half zes, dan gaat dat op een gegeven moment opbreken. 

Toen ze belde zei ze niks maar hing ook niet op, wat moet je dan? Ik ben een tijdje blijven luisteren en na een minuut of zo hoorde ik haar deurbel gaan, van de buitendeur, dus niet de thuiszorg want die heeft een sleutel, wie is dat dan? Toen hing ze jammer genoeg op, dan had ik kunnen horen wie er binnen kwam. Ik heb me maar weer omgedraaid maar je blijft er toch over nadenken, en slapen lukt dan niet meer, wat was dit? 

In de middag belde ze weer, het ging helemaal niet goed met haar zei ze en ze wist niet hoe het verder moest want iedereen probeerde haar gek te maken enz. Tja, watje die ik ben, toch maar weer op de fiets gestapt en maar weer anderhalf uur naar de klaagzang geluisterd, Het is héél zielig als je beangstigende dingen ziet en je je niet meer veilig waant in je eigen huis. Geprobeerd om het gesprek op een ander onderwerp te brengen en dat lukte soms ook wel. 

Ik heb een afspraak met m'n huisarts gemaakt want ik heb last van m'n maag en hartkloppingen, ik denk dat het stress is.

Zondag heb ik even afstand genomen en even afleiding gezocht door naar een gezellige middag in het Buurtcentrum te gaan.  Tja, ik denk dat ik daar niet geschikt voor ben, aan een tafel zitten met andere oudere mensen en een beetje praten. Ik vind het saai en het duurt me allemaal te lang, gelukkig hadden ze ook een sjoelbak staan. Er waren er nog een paar die ook wel een potje wilden sjoelen en toen werd het opeens tóch nog leuk want ik heb gewonnen. 🤣💪

Vandaag weer een nieuwe dag, allemaal een hele goede dag.

Willemien, dank voor ja aardige woorden.

Mantelzorgen.

 Het is nu zaterdagmiddag, 5 uur en ik ben kapot. Vanmiddag 2 uur bij Truus gezeten, volledig de weg kwijt. Dat was donderdag al zo, toen heb ik ook al een tijdje bij haar gezeten en vrijdagochtend belde ze alweer  om 9 uur, warrig verhaal, de avond ervoor wilde ze de politie bellen maar "ze" hadden haar telefoon afgesloten en was ze bij de buren aan gaan bellen of zij dan de politie wilde bellen uiteindelijk vond ze iemand die dat deed maar de politie komt natuurlijk niet voor een verwarde vrouw.

Ik heb het verhaal een tijdje aangehoord en gezegd dat ik later op de ochtend even langs zou komen. 

Vervolgens heb ik de thuiszorg gebeld, die ken ik niet maar zij kenden mijn naam wel, maar die wist ook niet wat ze er mee aan moesten, die gingen dus maar de huisarts bellen. Later werd ik terug gebeld  dat de huisarts stappen ging ondernemen voor een tijdelijke spoedopname zodat ze even tot rust kan komen maar wist niet hoelang dat zou gaan duren. Ik heb  óók nog een andere kennis van Truus gebeld die contact heeft met instanties en de huisarts. Zodat zij ook op de hoogte is. Dit wordt te ingewikkeld voor mij en dan moet je aan de bel trekken. 

Toen ik later die ochtend bij haar kwam was de thuiszorg net in huis, een schat van een man die alles heel rustig deed en naar haar luisterde, ik ben weer vrij gauw weggegaan zodat hij z'n werk kon doen. S' middags ben ik weer even terug gegaan en toen leek het iets beter te gaan. 

Vanmiddag ging ik weer even kijken want dan heb ik toch geen rust, weer helemaal warrig en achterdochtig, via de klok word ze in de gaten gehouden zei ze en alleen als ze zwarte puntjes op de klok zag mocht ze dingen aan me vertellen. Weer wat te eten en te drinken gegeven.

Op een gegeven moment heb ik haar af kunnen leiden en zijn we in huis wat dingen op gaan ruimen, ze zou het liefste willen dat je blijft maar ik heb gezegd dat ik een afspraak had. Voorzichtig geprobeerd te praten of het niet fijner zou zijn als ze naar een tehuis zou gaan, dat wil ze wel maar dan moet het allemaal wel op háár manier. Ik weet niet of die spoedopname door gaat want het schijnt zo te zijn dat een opname definitief is en dat tijdelijk geen optie is. Dat gaat nog wat worden. Wordt vervolgd. 

En nu ben ik aan een borrel toe.

Allemaal een prettig weekend.🙋

Het bos en andere zaken.

Gistermiddag een heerlijke wandeling in het Amsterdamse bos gemaakt, lekker zonnetje er bij. Ik had even heel erg behoefte aan frisse lucht. Onderweg kwam ik een kudde Hooglanders tegen, zo mooi met die herfstkleuren op de achtergrond.

Eentje kwam op een gegeven moment op me af lopen en wel erg dichtbij.

En hij bleef ook maar achter me aan lopen.

Nou ja, ik ben weer veilig thuis. 

Even over de boze man, hij had nu zelfs 2 tafeltjes uitgeklapt, toen ik zag dat een rij hoger nog genoeg plaats was dacht ik: krijg de hik en heb een beetje vilein tegen hem gezegd: 'blijf maar lekker zitten hoor, ik ga wel een rij hoger'. Later zag ik dat 2 andere cursisten hem wel getrotseerd hadden. 

Het was weer een ontzettend interessant college, deze module gaat over de Psychologie van gezondheid en dan niet over wat je wel of niet moet eten of over meer bewegen of zoiets maar over wat gezondheid met je psyche doet en andersom. Ik heb weer genoten.

Allemaal een hele goede dag. 🙋

Ine, de organisatie waar ik mee geweest ben heet de Boodschappenplusbus, ze doen ook boodschappen met mensen die geen vervoer hebben en dus ook dagjes uit. Ik denk dat dit een plaatselijk initiatief is , andere plaatsen hebben ook vast wel zoiets maar dan misschien met een andere naam.

Fien, dat is nou juist het probleem met Truus; ze heeft helemaal geen familie, nul, nada, niks en vriendinnen zijn inmiddels allemaal dood en ze woont in een ouderen centrum zonder verdere voorzieningen en de mensen die daar wonen hebben genoeg aan hun eigen sores. Dussss.....eigenlijk heel zielig.

Concert.

 Goed, gisteren naar dat concert geweest. Dat kon omdat een organisatie in deze stad dagtripjes voor ouderen organiseert en als je bij deze organisatie ingeschreven staat dan krijg je het programma in de mailbox en dan kun je je inschrijven voor iets wat je leuk lijkt. Ik had dat dus voor dit concert gedaan er stond bij dat het muziekprogramma niet bekend is want dat wisselt per keer maar het zijn studenten van het conservatorium. Dus klassiek denk je dan, nou prima.

Het is heel luxe want je wordt voor de deur opgehaald, om een uur of elf, het concert begon om half 1 het is keurig geregeld, als ze in de buurt zijn dan krijg je een telefoontje dat ze er aan komen zodat je alvast je jas aan kunt doen. Het nadeel is natuurlijk dat je de halve stad wordt rondgereden omdat er nog maar mensen opgehaald moeten worden, maar ja, dan kom je nog eens in buurten waar je nog nooit geweest bent.

De reis er naar toe, hoewel de chauffeur wel 90 leek ( hij doet dit vrijwillig) ging goed,  hoewel ik in het begin even dacht : gaat dit wel goed?, kom ik wel weer veilig thuis want bij de volgende klant reed hij bij het achteruit rijden tegen een paaltje( zachtjes, geen schade) en bij de daarna volgende klant reed hij bijna een fietser van de sokken, maar vanaf toen ging het helemaal prima, hij wist héél goed de weg in Amsterdam en zette ons keurig bij het gebouw aan het IJ voor de deur af en de terugweg ging ook prima.

Het concert: ik verwachtte echt klassiek muziek, strijkers, piano, misschien blazers enz. Het was een breed podium en dat stond helemaal vol met trommels, triangels, xylofoons en instrumenten waar ik de naam niet van ken. 

Het kwam er op neer dat het een Percussieconcert werd. 

Zoals ik al zei, veel getrommel en geluidseffecten maar ook rustige stukken. Ze begonnen vaak rustig en bouwden het langzaam op. In totaal deden er wel zo'n stuk of 20 muzikanten mee, Om de beurt, gelukkig, het podium was te breed om helemaal op de foto te krijgen. 

Hoe was het? BIJZONDER. Ik zou het niet zelf uitgekozen hebben maar ik vond het heel leuk om te zien hoe die jongelui vol passie muziek aan het maken waren. 

Daarna hebben we nog met elkaar geluncht en toen weer naar huis. 

Toen ik net onderuitgezakt met een kop thee op de bank zat belde Truus; ze had een paniekaanval en of ik even kon komen en heb ik daar nog tot een uur of zeven gezeten.

Ik lag om 9 uur in bed. 

Nu naar de boze man in de VU.

Allemaal een hele goede dag.🙋