Thee.

 Wat ik vorige keer over die thee schreef klopt niet hoor, dat ik zo lekker sliep kwam gewoon omdat ik die dagen geen stress had.

Gisteren had ik wel veel stress en prompt werd ik weer om half vijf wakker.

Waarom had je dan opeens weer wel stress zul je nu vragen, nou dat kwam door een kennis van me, een vrouw van bijna 90 die helemaal geen familie meer heeft en ook geen kennissen of buren die naar haar omkijken. Lichamelijk mankeert ze van alles en is ook nog half blind, had allang in een verpleeghuis moeten zitten, maar dat is een lang verhaal.

Ik kijk wel naar haar om en sta ook als eerste contactpersoon op haar lijstje en verder heeft ze heel veel thuiszorg en thuisbegeleiding.

De afgelopen week voelde ze zich niet goed. Medische details , iets met stoma en darmen, laat ik maar even voor wat ze zijn. Gisteren, aan het begin van de middag had ze de huisartsenpost gebeld en ze mocht komen, maar hoe? Ja dat moest ze zelf maar uitzoeken. En dus belde ze mij.

Het was verschrikkelijk, eerst tas inpakken want ze was er van overtuigd dat ze moest blijven, terwijl ze op mij niet echt een zieke indruk maakte. Maar ja, je kunt niet bij iemand naar binnen kijken. Heel chaotisch, dit en dat en oja dat ook en nee toch maar niet maar dat wel, tasje hier, tasje daar en oja medicijnen moesten ook nog ingenomen. Enz.

Toen naar het ziekenhuis, rollator achterin, maar in het ziekenhuis toch maar in een rolstoel, hier wachten, daar intake, weer wachten, toen een gesprekje, weer wachten, toen de dokter. 

Eind van het verhaal: het zal wel een buikgriepje geweest zijn en na een vluchtig onderzoek mocht ze weer naar huis. 

Weer dat gedoe met rolstoel, rollator, in en uit de auto, deuren open, deuren dicht.

Thuis nog thee en een broodje voor haar gemaakt, tas half ingepakt gelaten want ze was bang dat ze er misschien  nog wel een keer naartoe moest.

Pas tegen de avond was ik weer thuis, nadat ik eerst nog een wandelingetje had gemaakt want ik had behoefte aan wat frisse lucht en toen heb ik een borrel genomen. 

En daardoor heb ik dus weer slecht geslapen, hopelijk blijft het nu weer even een tijdje rustig.

Vanavond blijf ik met een hapje en een drankje lekker thuis.

Allemaal een hele goede, rustige jaarwisseling 🙋‍♀️

Gespuis.

 Sinds ik deze thee s' avonds  drink slaap ik als een roos, maar vannacht werd ik om een uur of half vijf toch wakker en dat kwam door drie doffe knallen, verder was het doodstil, geen auto, geen brommers, geen stemmen, niks, alleen drie knallen.  

Ik vond dat toch een raar idee, er loopt dus om die tijd  gespuis op straat, waarom? wat hebben ze daar te doen? hadden ze kwaad in de zin? of ben ik te achterdochtig? en kwamen ze gewoon terug van een feestje en hadden ze zin om de boel een beetje wakker te schudden? Je  weet het niet. Ik had ook geen zin om m'n bed uit te gaan want ik lag net zo lekker en heb me omgedraaid en ben meteen weer ingedut.

Allemaal een fijne wakkere dag 🙋

Een paar uur later: inmiddels weet ik wat die drie knallen waren, het bleek een plofkraak te zijn geweest. Dus toch gespuis. ( leuk woord 😃 )

p.s Griemmank: Dank voor de link naar oom Jan. Ik heb gisteren gekeken, indrukwekkend.

p.s. Lot. dat programma van Coen Verbraak heb ik ook gezien, interessant.

p.s. Bertiebo, die voorstelling van Diederik van Vleuten is op Youtube terug te zien. 

Oom Jan.

 In de afgelopen tijd heb ik een heel interessant boek gelezen, DAAR WERD WERD WAT  GROOTS VERRICHT, van Diederik van Vleuten

 Een aantal jaren geleden kreeg hij een kist in handen die van zijn oom Jan was geweest, deze oom Jan had een bewogen leven achter de rug. Geboren in in 1906 en later naar Indonesië  vertrokken om daar te gaan werken. In deze kist zaten allemaal brieven, dagboeknotities, foto's enz. en Diederik dacht: daar moet ik iets mee.

Ik vond het interessant omdat manlief in zijn jeugd met zijn ouders een aantal jaren in Indonesië gewoond heeft en omdat de ouders van schoonzoon Indonesische roots hadden. We zijn er ook twee keer op vakantie geweest en dochter en schoonzoon zelfs meerdere keren.

Zodoende komt dit land nogal eens ter sprake maar van de geschiedenis wist ik eigenlijk niet zoveel, ik kende de termen en sommige woorden maar dat was het wel. Na het lezen van het boek is me een hoop duidelijk geworden. 

Het boek staat vol met foto's en dat vond ik geweldig. Op deze foto lijkt het wel of er gevraagd is of ze zo boos mogelijk wilden kijken. 

Oom Jan zijn vrouw Aukje in de tuin van hun huis, december 1941. Toen alles nog goed was.  Maar ook de periode na de oorlog met de 

politionele acties, de kampen, de repatriëring en de terugkomst in Nederland vond ik indrukwekkend. Elke keer maar weer een nieuw leven opbouwen, ik vind het knap.

De schrijver van dit boek, Diederik van Vleuten,  is cabaretier en  hij heeft ook een voorstelling over deze geschiedenis gemaakt, ik wou dat ik die gezien had.

Allemaal een hele goede, vredige dag.🙋

P.s. Onbekend: nee die man op die scooter was niet mijn broer, hij is een van die andere mannen.

P.s. er is iets met de lettergrootte,  die doet niet wat ik wil en ik heb niet zoveel zin om dingen steeds opnieuw te typen. Sorry.

 

Documentaire.

Een paar dagen geleden heb ik iets gedaan wat ik in m'n hele leven nog niet eerder heb gedaan; ik ben met m'n broer naar de bioscoop geweest en daar moet je dan 76 en 85 voor worden.😃

We zijn naar de documentaire GERLACH de laatste boer geweest. Die film gaat over een akkerbouwer onder de rook van Schiphol, hij dreigt zijn levenswerk én woning kwijt te raken omdat projectontwikkelaars op zijn grond azen. 

'ze krijgen mij hier niet weg' zegt hij in de film. 'en als ze toch komen dan wordt het matten'

 Bij zijn bedrijf heeft hij een soort keukentje waar meerdere oude mannetjes regelmatig even langs komen voor een bakkie koffie en wat geklets en laat mijn broer nou ook een van die mannetjes zijn en laat ie nou ook nog in de film voorkomen? hoe leuk is dat? 

Dat moesten we zien natuurlijk. 

Ik vond het heel indrukwekkend om te zien hoe zo'n man van 74, helemaal krom gegroeid door de reuma en met behulp van zijn broers zijn bedrijf draaiende weet te houden en het op durft te nemen tegen grote bedrijven. En tot nog toe lukt dat.

Al met al heb ik een hele gezellige middag met broer en schoonzus gehad. Als deze documentaire ooit nog eens op de t.v. komt zou ik aanraden om te kijken en niet omdat mijn broer erin zit 😂maar gewoon omdat het interessant is om te zien hoe zo'n boer leeft. 

Allemaal een hele fijne dag.🙋

Kerstmis.

Gisteren een hele leuke middag en avond gehad bij dochter in Almere. We gingen gourmetten, ik had nog uit een grijs verleden twee apparaten op zolder staan die we daar wel voor konden gebruiken. 

Die ene is wel 90 cm. lang dus uitermate geschikt voor als je met z'n zevenen bent en dan die kleinere erbij zodat iedereen lekker z'n gang kan gaan. 

Er was me gevraagd of ik ook het voorgerecht kon verzorgen, een pan tomatensoep gemaakt, en dan ook nog cadeautjes voor iedereen en die hele handel moest dus mee en dus kwam ik daar gepakt en gezakt aan. Gelukkig kon ik met andere dochter mee rijden want op de terugweg was het noodweer. 

Jongste dochter  had de kamer mooi versierd, de tafel mooi gedekt, veel lichtjes overal dus helemaal leuk en gezellig, thee, taartje en toen konden we aan tafel. 

Iedereen had trek dus hup de stekkers in het stopcontact; pang, complete duisternis, aardlekschakelaar doorgeslagen,

'geen paniek, dat komt door het verlengsnoer" riep schoonzoon meteen. 

Oke, ander verlangsnoer zoeken. 

'ik heb er nog wel een' zei kleindochter (19), snoer uit haar kamer gehaald, o nee die is te kort.

'er ligt er nog wel een op zolder' wist dochter

Oke, naar zolder, en ja hoor daar was een lang verlengsnoer. Alles weer aangesloten en de stekkers er weer in,

Pang, weer totale duisternis en dus was de conclusie dat het toch niet aan het verlengsnoer lag maar aan een van die apparaten, en gelukkig bleek die kleine de boosdoener te zijn.

Het eind van het verhaal was dat de kleindochter die niet zo goed bij de bakplaat kon een hele relaxte avond heeft gehad want alle vleesjes en dingetjes  werden heel liefdevol door haar vriendje voor haar klaar gemaakt en op haar bord geschoven.

Uiteindelijk hebben we van 6 tot 11 aan tafel gezeten, lekker gegeten, veel gelachen en leuke persoonlijke cadeautjes gegeven en gekregen, echt een avond om met veel plezier op terug te kijken.

Vandaag even helemaal niks en vooral weinig eten. 😁

Allemaal een hele fijne rustige dag. 🙋

Kerstmis.

 

                                     Allemaal hele fijne feestdagen. 🙋‍♀️

Waar.

 Dit kan toch niet waar zijn? 

De voorzitter van het Nationaal Instituut Nederlands Slavernijverleden heet Linda Nooitmeer. 😄  Hoe toepasselijk.

En nu ga ik toch maar even de knuppel in het hoenderhok gooien; ik vind dat ze daar eens over op moeten houden. Er zijn uitgebreid excuses aangeboden en er zijn  prachtige monumenten.

                                                   

                                              Amsterdam.

Oké 1, misschien nog geld voor een museum maar dan is het wel klaar. Zullen we nu weer vooruit gaan kijken?  

Oké 2, waarschijnlijk kunnen wij witte mensen niet goed aanvoelen hoe het is voor nabestaanden die voorouders hebben die onder de slavernij  geleden hebben maar het zijn verre voorouders, van lang geleden, we leven nu en moeten dóór.

                                            Rotterdam

Afijn, dat zijn mijn ideeën daarover, ik hoop dat ik niemand op de tenen heb getrapt.

Dat was het weer voor vandaag, groetjes en een fijne dag.🙋‍♀️

P.s. Lot, wat een narigheid zo opeens, ik hoop dat je je snel weer beter voelt. 

'Kerst.

In principe gaan m'n haren altijd een beetje overeind staan van "verplichte" feestdagen maar Kerstmis vind ik altijd wel leuk, ik hou van de lichtjes en van het huis een beetje versieren. Gezellig met z'n allen rond de boom met wat lekkers.  Niet mijn boom hoor, ik heb geen boom, alhoewel, ik heb een kegelvorm  met gouden ballen en lichtjes, ooit eens zelf in elkaar gefrōbeld. In januari gaat ie in plastic  verpakt naar zolder en kan ik hem de volgende keer zo weer neerzetten, lekker makkelijk.

Als het eenmaal januari is voel ik me altijd een beetje dubbel, aan de ene kant ben ik blij dat alles weer normaal is maar tegelijkertijd vind ik het ook heel saai. 

Nou ja, komt ook wel weer goed.

Wat zit je me nou raar aan te kijken,

Je had toch Kerstomaatjes op het boodschappenlijstje staan. 🤣

Allemaal een goede, gezellige dag.🙋

P.s. Grimank, wat een heerlijke reactie op het vorige stukje, helemaal mee eens.

Lijden heeft niet altijd zin.

 Ik las in Vrij Nederland een artikel over positieve psychologie.

LIJDEN HEEFT NIET ALTIJD ZIN, was de titel.  Met als ondertitel: De keerzijde van positieve psychologie.

Af en toe wordt ik zó moe van altijd maar positief te moeten zijn, het leven is soms gewoon niet leuk.  Maar nee, de tendens van de laatste tijd is: je moet overal het positieve van inzien, er zit altijd wel ergens een lichtpuntje aan en van alles kun je leren en geluk is iets wat je kunt verwerven door bepaalde keuzes te maken en wilskracht te tonen. Zucht.

Nou, mijn lies doet nog altijd af en toe zeer en daardoor kan ik  soms niet lopen zoals ik zou willen,  hoeveel wilskracht ik ook toon.

Maar nee, van positivo's  moet je  het zó zien:

-Je kunt misschien niet meer zo goed lopen maar je kunt nog wel fietsen.

En - eenzaamheid is een tussenstap naar een leven vol geluk en voorspoed.

En - van een burn- out zullen we alleen maar groeien.

En - komen we sterker uit onze depressie.

En - levert armoede nieuwe inzichten op.

 En - is verloren tijd onderdeel van een creatief proces.

Ammehoela.

Ja, het zal misschien wel vaak waar zijn, je hoort  genoeg verhalen van mensen die nadat ze b.v. van kanker genezen zijn zeggen:' ik had het niet willen missen, ik ben er zoveel rijker van geworden' maar ik denk dat er ook heel veel mensen zijn die denken: ik had mijn portie liever aan fikkie gegeven,  en inderdaad, in mijn "verloren" tijd kom ik ook wel eens op creatieve ideeën.

Maar in het artikel wordt ook gezegd dat altijd maar positief denken niet altijd goed is. 

Door altijd maar positief te denken verdwijnt woede en verontwaardiging en juist deze emoties kunnen veranderingen in de wereld en in het leven teweeg brengen. Juist door woede en verontwaardiging worden dingen in beweging gezet en dat is ook waar denk ik. Daarom kan ergens tegen protesteren toch wel goed zijn, al was het maar omdat er dan aandacht voor is. Of omdat je uit woede toch maar actie gaat ondernemen.

Soms kan ik  gewoon niet positief denken, dan vind ik de wereld en het leven gewoon niet "leuk"  ( om maar geen lelijk woord te gebruiken.🙃)

 In dat artikel stond ook dat je positiviteit kunt leren, nou misschien moet ik nog even een paar lesjes volgen.😀

Goh, wat een ingewikkeld stukje nou toch weer. Ik hoop dat jullie er toch een beetje plezier aan hebben beleefd. 

Allemaal een goede, rustige dag.🙋

p.s. fijn om weer wat van je te lezen Berber.

p.s. Anoniem, wat ga je door een moeilijke tijd. Of je man je erg gaat missen hangt af van in welke toestand hij is, mijn man had niet zo erg meer in de gaten wat er allemaal om hem heen gebeurde en mistte mij dan ook niet, wat eigenlijk wel een geruststelling was. Maar voor jou zal het ook zeker heel moeilijk zijn om je man zolang niet te zien. Sterkte en beterschap.

 

Hoop.

Ik weet niet hoeveel van jullie de Volkskrant lezen maar dit wilde  ik jullie niet onthouden, ook al niet omdat ik kort geleden over het uitsterven van dieren heb geschreven.

Deze foto's bewijzen maar weer eens dat dieren zich ook heel goed aan de  omstandigheden kunnen aanpassen. De rots duif transformeerde naar de stadsduif, de slechtvalk kiest tegenwoordig vaker voor een kerktoren en de ooievaar past zich ook aan door ook in verstedelijkte en geïndustrialiseerde gebieden hun nest te bouwen en hoe knap doen ze  dat! 

Wat niet wil zeggen dat we maar een eind raak kunnen leven natuurlijk.

                                 Fotograaf: Txema Salvans.

Nogmaals, we moeten zuinig zijn op onze natuur en er moeten wat dat betreft ook maatregelen genomen worden. Het valt me tijdens m'n wandelingetjes trouwens wel op dat er, nadat er statiegeld wordt geheven op blikjes een plastic flesjes, er tegenwoordig veel minder troep op straat ligt. Dat zet helaas niet zoveel zoden aan de dijk. Het zijn de grootvervuilers en landen waar ze, zo te zien nog nooit van milieuvervuiling hebben gehoord, die er toe doen.

Door deze foto's heb ik toch wel weer een heel klein beetje hoop dat het ooit nog wel eens goed gaat komen ( al ga ik dat niet meer meemaken ben ik bang). Ik word er in ieder geval een beetje blij van.

Het was gisteren een goed gesprek met de leidster van de Buurtclub, ze had er veel van geleerd zei ze en ze ging over dingen nadenken. 

Nou daar deden we het voor maar ik ga er toch niet mee door en dat begreep ze.

Allemaal een goede, gezellige dag 🙋

P.s. Berber, red je het nog een beetje? Een simpel ja of nee is genoeg hoor, ik weet van je vingers. Groetjes.

Steekjes.

Zo de eerste steekjes zijn gezet, en dit moet het uiteindelijk worden.

Dit gaat weer een meer jaren plan worden, maar dat geeft niet, ik heb de tijd.

Straks ga ik een kopje koffie drinken met de leidster van de Buurtclub, ze wil graag weten waarom ik er mee stop want ze denkt dat ze daar van kan leren. Nou daar wil ik wel aan mee werken. 😄

Allemaal een fijne rustige dag.🙋

Leermomentje.

Leer momentje voor mezelf.

 'One thing we do know' said the horse,' is that we have no idea what others are going trough, be as gentle as you can'.

Dit vind ik zó waar, vaak ga je, als je het verhaal erachter kent, mensen en dingen beter begrijpen. Daarom vind ik rondleidingen met een gids altijd veel leuker dan zomaar zelf ergens langs lopen en als je de achtergrond van iemand kent dan ga je ook verbanden zien.

Alles wordt dan interessanter.

 Allemaal een fijne zondag. 🙋

Geruststellend.

 Gisteren las ik een artikel in Elsevier Weekblad geschreven door Simon Rozendaal waardoor ik toch een ietsje gerustgesteld de Kerstdagen in ga.

Af en toe krijg ik n.l. wel eens het idee dat het einde der tijden nabij is. Op dit moment is het even rustig, als je de oorlogen even buiten beschouwing laat, maar de afgelopen tijd werd je om de oren geslagen met overstromingen, aardbevingen enz, de ene natuurramp  volgde de andere op.

Maar natuurextremen zijn natuurlijk van alle tijden, uiteindelijk hebben we hier in Nederland ook ijstijden gekend. Door de eeuwen heen zijn er over de hele wereld  heel veel rampen gebeurd alleen wisten we dat niet. Nu wordt alles meteen op social media en televisie getoond en beelden spreken meer dan woorden en dan lijkt het misschien dat het erger wordt dan ooit.

Zo denk ik ook wel eens als ik weer iets hoor over een dier dat bedreigt wordt met uitsterven, de wolf, een vis  of een vleermuis, en dat daar dan alles voor moet wijken want ojee😨dat beestje zou toch maar eens niet meer voortbestaan, is dat dan zo erg? Als dieren nooit eens waren uitgestorven dan hadden we nu nog tussen de dinosauriërs geleefd. Ik hoop dat ik nu niet iemand op z'n tenen trap maar soms wordt ik wel eens een beetje moe van al die milieu activisten. 

Maar ja, het gaat natuurlijk niet goed met de natuur en daar moet goed opgelet worden maar na dit artikel in E.W. ga ik toch wat rustiger slapen. (deed ik toch al hoor 😊) en ik hoop jullie ook.

Allemaal een goede rustige dag.🙋

Goed.

OOOO, wat vind ik dit een typerende foto, hoe ze met z'n allen om haar heen staan en hoe zij daar zit. Ik ga er verder geen commentaar op geven want iedereen heeft zo z'n eigen mening, maar ik vind deze foto echt fantastisch.

Verder gaat het goed met me hoor, ik heb helemaal geen last van de donkere dagen voor Kerst. Het maakt me niet uit wat voor weer het is, ik vermaak me prima, binnen of buiten.

 Gewoon een beetje druk met allerlei dingen, Kerstversiering weer op gezocht, aan een nieuw borduurwerk begonnen, Spaans leren, de psychologie colleges  en natuurlijk de "Buurtclub" die ik juist gisteren heb laten weten dat ik niet meer kom. De leidster wil graag weten waarom niet, dus daar heb ik maandag een gesprekje mee, helemaal prima, ik heb zo m'n argumenten.

En verder heb ik eigenlijk niet zoveel te melden vandaar dat het de laatste tijd een beetje stil was hier.

Ik hoop dat het met jullie ook allemaal goed gaat en zo niet, laat eens wat van je horen.

Allemaal een hele goede dag. 🙋

Boek

Ik heb een ontzettend leuk boek gelezen. ZONDAARSKIND. Van Marion Pauw. 

Een tachtig jarige vrouw verteld over haar leven en hoe ze op latere leeftijd  wraak wil nemen op een vroegere rivale van haar. 

Meer ga ik er niet over vertellen, het is met heel veel humor geschreven en ik heb het achter elkaar uit gelezen, het einde vond ik iets minder maar desondanks heb ik er veel plezier aan beleefd. 

En dit heb ik gefröbeld van Postcode Loterij huisjes. De nepkaarsjes die erbij zaten gaven nauwelijks licht en dus heb ik er kleine lampjes in gefrommeld. Zo begint er langzaamaan een Kerstsfeertje te ontstaan.

Ik word er blij van.

Allemaal een fijne dag. 🙋

Majoor

Als er iets veranderd moet worden, zoeken mensen die het voor het zeggen hebben zelden de fout bij zichzelf. 

Op een dag oefende de Koninklijke Garde op het paradeterrein, toen de koning zelf een kijkje kwam nemen. Één van de majoors maakte een fout door met zijn gezicht naar zijn bataljon te gaan staan. Een ervaren collega, die bang was dat de koning het zou zien, liep snel naar hem toe en fluisterde: ' je staat verkeerd man, je mag niet met je gezicht naar de mannen staan!' De majoor aarzelde geen seconde en schreeuwde: 'Bataljon, keer om!'  

Toen ik dit las moest ik aan de politiek denken.

Uit het boekje: Het valt te doen, Kierkegaard over het leven.

Allemaal een