Herinneringen, ik wordt er gek van. Sommige mensen vinden het fijn om continu herinneringen op te halen, prima, ik niet, ik wordt er door overvallen op momenten dat ik er geen zin in heb of met andere dingen bezig ben.
B.v. gisteren: ik was lekker een beetje in huis aan het rommelen en zag in het hobbykamertje van manlief in een hoekje een doos staan, huh?.... nietsvermoedend doe ik de deksel er af........... zitten al z'n scheerapparaten, trimmers, neusknippers er in. Dat waren er nog al wat want scheren enz. was nogal een ding voor hem en als dat niet goed ging dan lag het altijd aan het apparaat en niet aan hem , dat hij het zelf niet meer kon wilde hij niet toegeven en moest er dus weer een nieuw ding komen.
Vlak na zijn overlijden had ik alles wat ik op dat gebied tegen kwam in die doos gegooid en daarna compleet vergeten.
Bah, ik voelde me meteen rot, een eindje fietsen dan maar, misschien leidt dat af maar natuurlijk koos ik een route waar ik heel vaak met manlief gefietst heb, dat bankje waar we altijd even uit rusten, dat terrasje waar we vaak iets gingen eten/drinken enz.
Bah, het huilen stond me nader dan het lachen.
Maar ja dat hoort er ook allemaal bij.
Vandaag weer een nieuwe dag, nieuwe ronde, nieuwe kansen.
Allemaal een hele goede, vrolijke dag. 🙋♀️
Ik denk dat ik mezelf xo af en toe of als het me overvalt de tijd zou gunnen om verdrietig te zijn en te rouwen. Niet om erin te verdrinken maar gewoon omdat het erbij hoort. Maar ja jouw weg kan misschien wel heel anders zijn en ook dat is goed. Doe maar wat goed voelt he.
BeantwoordenVerwijderenJe bent heel goed bezig met je leven opnieuw inrichten, ik snap dat dit je dan op een vervelende manier overvalt. Hopelijk gebeurt het steeds minder vaak. Mooi weekend! x
BeantwoordenVerwijderenIk las eens een spreuk: verdriet gaat voorbij, wat overblijft zijn herinneringen aan blijde en gelukkige dagen.
BeantwoordenVerwijderenJe zit nu in een fase dat de ingrijpende minder fijne herinneringen nog de overhand hebben.
Sterkte