Grappig, de reacties op m'n vorige blog gingen over eenzaamheid netwerken, kleine kringetjes enz.
Wanneer ben je alleen en wanneer ben je eenzaam?
Ik ben vaak alleen maar ik voel me niet eenzaam, daar heb ik ook helemaal geen reden toe want ik heb hele lieve kinderen waar ik een goede band mee heb en waar ik altijd op terug kan vallen. Alleen dát geeft al een goed gevoel.
Ik kan heel goed alleen zijn, vermaak me altijd prima, vind het ook niet erg om alleen op stap te gaan, heb de mazzel dat ik nog goed ter been ben, maar heb wel maar een klein kringetje om me heen.
Manlief was helemaal niet van de sociale contacten en ik heb me daarbij aangepast, nu ben ik een beetje aan het ontdekken wat ik daar eigenlijk van vind.
Op de één of andere manier heb ik altijd het gevoel dat je veel vrienden moet hebben en een druk sociaal leven, dan ben je blijkbaar een leuk mens, en als je dat niet hebt dan ben je maar een loser. Wat natuurlijk helemaal niet zo is, misschien wel het tegendeel.
Ik zie wel eenzame mensen om me heen, vaak komt dat door lichamelijke gebreken en weinig interesses. De laatste tijd ga ik wel eens met een buurvrouw die veel thuis zit een eindje wandelen en bij een andere ga ik wel eens koffie drinken of zij hier maar omdat ze weinig interesses hebben is het moeilijk om een gesprek gaande te houden. Ik merk wel dat ik me er toe moet zetten om dat te doen. Ik zie het maar als een soort vrijwilligerswerk.
Ik heb ook nog een vriendin (88) die helemaal geen familie heeft, (dus Berber een lotgenote) helemaal niemand! Vriendinnen zijn overleden of hebben haar in de steek gelaten ( ze is niet makkelijk). Zij voelt zich absoluut niet eenzaam maar maakt zich zorgen over hoe het moet gaan als ze komt te overlijden en vindt het een vreselijk idee dat vreemden dan in haar spullen gaan rommelen. Dus heb ik haar beloofd dat ik dat dan zal regelen. Is ook bij een notaris vast gelegd. Hoe ik dat allemaal moet gaan doen weet ik nog niet maar dat zie ik dan wel weer.
Ik denk dat het een beetje in je karakter zit of je je wel of niet eenzaam voelt. Want eenzaamheid is een gevoel denk ik. Niet iedereen heeft het in zich om het een beetje leuk voor zichzelf te maken, m'n dochter zei een tijdje later nadat haar partner was overleden: 'Je moet wel zelf de slingers ophangen' en dat is ook zo.
Maar ook als je wel veel mensen om je heen hebt kun je je toch eenzaam voelen, was het niet Koningin Wilhelmina die ooit gezegd heeft: ' eenzaam maar niet alleen' (of heb ik nu de bel horen luiden en weet ik niet waar de klepel hangt? )
Dus ja dat kan ook.
Goh, het is wel een lang verhaal geworden en er valt nog veel meer over te zeggen maar dat ga ik niet doen, leuk dat je het helemaal uit gelezen hebt.
Allemaal een goede, niet eenzame dag.🙋♀️
Het houdt mij ook nog steeds bezig. Eigenlijk wil ik wel wat doen met anderen maar kom nu al tijd te kort. Bij het Leger des Heils is vast wel wat voor me te doen, maar aan de andere kant denk ik ook dat ik te oud voor sommige dingen wordt. En Corona zal ook weer een rol gaan spelen de komende winter. Prik dinsdag dat wel maar vooral partner wil graag van veel mensen blijven. Als hij het zou krijgen is de kans wel heel groot dat dat via mij zal zijn, ik ben veel meer uithuizig.
BeantwoordenVerwijderenOp de radio was reclame voor eentegeneenzaamheid, waar je kennelijk ook aan iemand gekoppeld kan worden. De dichts bijzijnde is 35 km verder, dat wordt het ook niet
Ik heb, voor iemand die graag alleen is, een redelijke kring om me heen. Een partner die me begrijpt en me lief is. Zes hele goede vrienden, paar kennissen, een zus die haast een vriendin is en 2 zussen en 5 broers die ik 1, hooguit 2 keer per jaar zie.
BeantwoordenVerwijderenMijn kinderen wonen 20 uur vliegen hier vandaan.
Toch voel ik me ook weleens eenzaam.
Thea
ik wist eigenlijk bijna heel mn leven al dat er ooit een tijd zou komen dat ik echt alleen zou zijn (ouders overleden, echtgenoot ook), geen kinderen. De plaats waar ik woon is niet mn geboorteplaats, dus niet op school gegaan en gaan vrienden gemaakt. En je kunt idee genoeg mensen om je heen hebben, maar je toch van tijd tot tijd eenzaam voelen. En de tussen de tuin van mn buuf en mij staan struiken, ik heb er 2 weg laten halen en nu kan de buuf makkelijker heen en weer lopen, ideaal (en het was haar voorstel).En nu is ze een paar dagen weg en kan ik lekker voor haar kat zorgen, heerlijk. Zo kan ik af en toe toch nog iets terug doen.
BeantwoordenVerwijderenTuurlijk heb ik je hele verhaal uitgelezen, je schrijft geen onzin, maar juist heel gezellig. En dit is een onderwerp waar bijna iedereen wel eens last van heeft.
Eenzaam maar niet alleen was de titel van de autobiografie (?) van Wilhelmina.
BeantwoordenVerwijderenIk ben graag alleen, heb het ook heel erg nodig op zijn tijd, maar ik voel me ook soms (vaker dan me lief is) eenzaam. Geen familie met wie ik een band heb, wat te weinig vrienden en kennissen - te weinig mensen om mijn verhaal bij kwijt te kunnen, of die hun verhalen met mij willen delen. Ik mis "samen-zijn": samen dingen doen, een kletsje over niets, of juist je kunnen "scherpen" aan de mening van een ander. En ik kan wel wat oorzaken daarvoor bedenken, maar uiteindelijk is de situatie toch gewoon zo zoals die is....