Gisteren schreef ik dat ik wel eens moe werd van mezelf, nou niet alleen van mezelf hoor.
In het weekend las ik een artikel in de Volkskrant waar ik niet alleen moe maar ook een beetje pissig van werd.
Wat is het geval: in 2018 moesten de bushokjes in Utrecht vervangen worden. d.m.v. een aanbestedingsprocedure konden bedrijven inschrijven op dit project waar natuurlijk miljoenen mee gemoeid waren en waar heel veel eisen aan gesteld werden, o.a. dat de bankjes zwevend moesten zijn want dat is makkelijk met schoonmaken, logisch.
Twee bedrijven kwamen uiteindelijk uit de bus en natuurlijk werd de goedkoopste genomen.
Prima, klaar zou je denken, niets meer aan doen.
Maar............ nadat de klus geklaard was zag het tweede bedrijf, dat afgevallen was, dat de bankjes helemaal niet zwevend waren, 'hè hallo? ja, dan hadden wij het ook wel goedkoper kunnen leveren en dus is de aanbesteding niet eerlijk gegaan' PROTEST! Waar is de advocaat? SCHADECLAIM!
En zo kan het gebeuren dat er al ruim vier jaar geprocedeerd wordt, tot aan de hoogste rechter aan toe.
Wat een verspilling van "gemeenschaps"geld, tijd en energie, hebben ze nou niets nuttigers te doen?
Is er nou niemand die zegt: 'kom op zeg, we zitten hier toch met volwassen mensen bij elkaar, ergens is er iets fout gegaan maar laten we tot een compromis komen dan kunnen we daarna weer dooooooooor.
Maar nee hoor, iedereen wil zijn gelijk halen.
Het gaat over deze bushokjes, er stond niet bij over welke aantallen het ging.
In mijn ogen: de bankjes zijn niet zwevend, maar wel leuk met sedum planten op het dak, dat dan weer wel.
Je zou er moe van worden, ik ga even op mijn niet zwevende bank zitten hoor.
Allemaal een goede, ontspannen dag.💁
1
Geen opmerkingen:
Een reactie posten