Ik kijk graag naar woonprogramma's maar de laatste tijd wat minder, ten eerste verdenk ik ze ervan dat ze voordat ze beginnen met filmen het huis extra lelijk maken, met heel veel troep of meubels op onlogische plekken en niks gezelligs aan de muur en ná de metamorfose vind ik het vaak net een toonzaal met hier en daar een enkel dingetje wat nog "eigen" is maar verder is alles nieuw en bij een grote meubelwinkel gekocht. Ik heb wél heel veel bewondering voor de creativiteit van de interieurstylisten, het is echt geweldig wat ze met zo'n huis kunnen doen. Maar alles is nieuw, nieuw, nieuw.
Onwillekeurig ga je dan om je heen zitten kijken in je eigen huis en bij mij is bijna alles oud, oud, oud en toen realiseerde ik me dat de meeste dingen die op een vensterbank staan of in een kast of aan de muur hangen, dingen zijn waar een herinnering aan zit.
Het zijn, wat geld betreft absoluut geen waardevolle spullen maar aan alles kleeft een verhaal en toen realiseerde ik me ook dat de kinderen waarschijnlijk van een hele hoop dingen dat verhaal helemaal niet kennen of misschien vergeten zijn.
Neem nou dit dingetje, niet groter dan 2 bij 2.5. cm.
Ik denk niet dat de kinderen dat weten dus als ze straks ( hopelijk voorlopig nog niet) het huis leeg gaan halen en ze weten dat niet, wat doen ze er dan mee?
Neem nou deze prent
Ruim 80 jaar oud en er zit een verhaal aan vast, zal ik heus wel eens verteld hebben maar weten ze dat nog? Straks denken ze nog dat ik hem bij de kringloop vandaan heb.
Toen dat allemaal tot me doordrong ben ik overal papiertjes in gaan doen en achter gaan plakken, niet met een naam erop voor wie het mag hebben, dat zoeken ze zelf maar uit, maar met een kort verhaaltje zodat ze in ieder geval de achtergrond kennen want om ze nu te pas en te onpas met verhalen te gaan lastig vallen; dit potje was van ome Piet, en deze ring is van tante Sjaan geweest, enz. Dat lijkt me niet zo'n goed idee. Dan gaan ze misschien denken: daar heb je haar weer met dat verhaal over opa.
Wat ze uiteindelijk met al die "troep" gaan doen moeten ze zelf maar bepalen, maar ze moeten het wel weten.
Ach, waar een mens al niet over na loopt te denken.
ik vind het fijn al die ouwe dingen om me heen, ook al zijn ze geen cent waard.
Allemaal een goede, waardevolle dag.🙋♀️
ik heb precies hetzelfde. en al is er niemand om het aan na te laten, ik bewaar het, geniet ervan, denk aan die tijd terug...en als ik er niet meer ben (nog een jaar of 24) zal het me worst zijn wat ermee gebeurt.
BeantwoordenVerwijderenWat een schattig doosje trouwens, wat zul je blij geweest zijn. En die prent zou zo hier kunnen hangen. Ik heb ooit een aantal gobelins geborduurd, stuk of 5, ben er nog steeds dol op. Alles zal ongetwijfeld dan in een heeeele grote kliko gaan.
Gelukkig wist ik wel wat mijn ouders in huis hadden aan oude dingen. Toen ze van een groter huis naar flat verhuisden hebben we samen al veel uitgezocht en over vertelt.
BeantwoordenVerwijderenIk heb in mijneigen kamer Het Hertje van Han Vermegeren hangen, dat hing al in mijn geboortehuis en ik kijk er nog steeds graag naar.
Het schatkistje is zo schattig, refereert zeker naar je beroep?
En ik ga toch eens rondkijken of dochter nog iets moet weten., Ben toch bezig met van alles op papier te zetten
Wat een leuk cadeautje die schatkist met inhoud.
BeantwoordenVerwijderenZou het een idee zijn om foto's te maken van al die herinneringen en daar een soort van digitaal boek van te maken compleet met de bijbehorende verhalen?
Ik heb een paar dingen van mijn ouders, waar ik echt niet van weet waar ze vandaan komen, zelfs mijn ooms en tantes konden niet helpen. Ik heb nu spijt dat ik er nooit naar gevraagd heb.