Af en toe heb ik er zo genoeg van en ben ik het zó spuug zat om alleen te zijn en dan heb ik het over de praktische zin van het woord. Alles moet je zelf doen, niemand die eens vraagt: 'zal ik thee maken?' niemand die eens het straatje veegt, de vaatwasser in/uit ruimt, je band oppomt, benzine haalt, je uit de put haalt, de aanrecht schoonmaakt, voorstelt om een eindje te wandelen, de klok opwindt, dat vergeet ik vaak en dan is ie weer van slag, de auto wast, een boodschapje doet, een spijker in de muur slaat, enz. enz.
Alles moet je zelf bedenken, doen en maken en soms heb ik daar gewoon geen puf voor en doe ik niks maar de klusjes blijven dan liggen en heb je het alleen maar drukker.
Natuurlijk kan ik hulp aan de kinderen vragen maar voor dat soort klusjes ga je ze niet lastig vallen.
Dus dames en heren die nog een partner hebben: ook al is hij/zij/het soms heel vervelend en werkt hij/zij/het soms op je zenuwen, hij/zij/het is er nog, wees daar blij mee.
Zo, de wijze woorden van de week zijn ook weer gezegd.🤣🤣🤣
Allemaal een hele goede dag.
Hear, hear! Ook ik verloor mijn parnter aan die nare ziekte die kanker heet. En idd je kinderen moeten niet de levenslange last op de schouders krijgen dat ze de achtergebleven ouder moeten ondersteunen. Ik ken tragische verhalen van volwassenen die dat moesten, dat wil ik mijn kinderen niet aandoen. Maar idd alles moet je zelf doen! Stormschade is de laatste jaren schering en inslag hier, en dus steeds in de slag met de verzekeraar die de polisvoorwaarden steeds meer aangeschroefd lijkt te hebben. VAn alles in huis te doen, check. En zo nog heel veel dingen. Maar booswijf, er is ook een andere kant. Wij doen het toch maar lekker helemaal zelf, en daar mogen we best trots op zijn! En achter die mooie facades is het allemaal niet zo mooi: menige vriendin kampt met een nu ziekelijk wordende partner. Hart en vaatziekten die geheugenverlies met zich meebrengen. Tja..
BeantwoordenVerwijderenIk ben een geluksvogel en ik besef het. Ik besef ook dat het van het ene moment op het andere kan veranderen
BeantwoordenVerwijderenDeze reactie is verwijderd door de auteur.
BeantwoordenVerwijderenJa ik besef ook heel goed hoe ik het getroffen heb met mijn partner sinds 26 jaar, waar ik voor 200% op kan vertrouwen. Hij kan zoveel repareren en heeft daar ook heel veel gereedschap voor, en dat is dan ook een punt van ergernis dat is zoveel en veel heeft hij dubbel omdat je dan niet zonder zit als er iets kapot gaat. Bij voorkeur ligt alles rond zijn stoel.
VerwijderenDe gewone hh dingen doe ik en als ik specifiek wil dat hij het doet moet ik het vragen, soms 2 keer 😁.
Toen hij voor de heupoperatie 2 dagen niet thuis was besefte ik hoe vreemd de avonden waren. Niet dat we nou zoveel praten, we kijken veel tv en dat deed ik alleen ook, maar toch mistte ik hem enorm.
Ja, dat gereedschap. En inderdaad alles dubbel. Maar hier wordt alles wel opgeruimd. Alles hangt of staat op zijn plek in de garage of in het tuinhuisje. Wat dat betreft bof ik dus. Een echtgenoot die geordend is. En ik ben dat ook. Moest ik wel met een full time baan en een huishouden.
BeantwoordenVerwijderenEn de hh dingen? Het meeste doe ik. Behalve ramen wassen, daar heb ik een gruwelijke hekel aan. Net zoals tanken.
Ik heb twee zussen die allebei vroeg weduwe zijn geworden. En mijn broer is dit jaar weduwnaar geworden. Ik hoort dus van hen hoe dat is. Hoe moeilijk het is om alleen verder te leven.
Deze maand zijn we 55 jaar getrouwd. En 57 jaar bij elkaar.
Wat waren we jong indertijd. En nu? Zijn we beland in de winter van ons leven. En beseffen donders goed hoe we boffen met zo'n huwelijk.
Ik kan me de situatie levendig voorstellen. 47 Jaar lang gelukkkig getrouwd met een lieve man. Zo gezond dat hij bij onze huisartsen praktijk niet bekend was en toch.... Zeven jaar geleden kwam ik thuis , niemand kwam naar de deur toen ik voor het gemak aanbelde en daar vond ik hem dood in de keuken.....We hadden beiden zo onze verantwoordngen. Maar wat ik daar wel aan kan toevoegen
BeantwoordenVerwijderenis feit dat ik het gevoel had dat hij op de wereld kwam met twee linkerhanden..... Klussen en tuinieren deed hij niet (en mocht hij zoiets proberen dan deed hij het in mijn ogen toch maar fout....)_ En dus bleven veel van die karweitjes gewoon liggen of deed ik die zelf. Niemand kon zo veel en zo snel lezen als hij. Vanaf de leeftijd van 15 schreef hij op wat en wanneer hij een bep. boek gelezen had. Hij kon niet langs een boekwinkel gaan zonder weer iets te kopen en dan waren er nog diverse boek clubs. Aan gesprekstof ontbrak het ons nooit..... We kregen vier prachtige kinderen en de jaren waarin we hier alle zes woonden en, ondanks het vele werk (en menige botsingen), zie ik hier op terug als mijn gelukkigste jaren. Zou ik moeten verhuizen naar iets kleiner? Ik wil daar niet over horen.
Dit jaar komen ze met aanhang met Kerstmis weer hier en met wat hulp hier en daar zal er weer een monster van een kalkoen met bijbehoren op tafel staan. En drinken we weer een glas op onze onvergetelijke vader en echtgenoot.
Dit is vast de lezeres uit Londen. Die ook niet (net als wij) uit haar grote huis te branden is.
Verwijderen