Gistermorgen werd ik diep depressief wakker. Ik vond het allemaal niet leuk meer.
Ik had het gevoel dat ik nu al maanden- zo niet jarenlang mezelf aan m'n haren uit een diepe put aan het trekken was en als ik los zou laten, dan zou ik in die put zakken en er noooiiiiiit meer uit komen.
En nu had ik losgelaten!
Ik was het ZAT, ik was het BEU, ik was MOE.
Waarom nog opstaan? (Moest wel want AH zou komen).
Waarom nog douchen? Opmaken? Haren verven? Gezond eten? Vrolijk zijn? Bewegen?
Waarom? Voor wie? Voor wat?
Ik kon beter maar meteen dood gaan, o nee, dat kon niet want dan zou appie voor een gesloten deur staan. Ook zo vervelend voor die jongen, wat trouwens een meisje was, maar dat zou dan ook het laatste zijn wat ik zou doen, die deur open maken.
Nee, dit ging écht nooit nooit meer leuk worden.
En zo ging het nog een poosje door.
Totdat ik in de loop van de ochtend mezelf in de badkamer terug vond, woedend! Wat een geklaag, wat een gezeur, wat een zelfmedelijden.
Woedend en met wilde gebaren was ik beddengoed in de wasmachine aan het proppen, oprotten bacteriën of wat voor ander akelig spul dan ook.
Woedend een lap over toilet en wasbak halend, schóón moet die boel!
Woedend de keuken schoonmaken, de pannen bleven bijna aan de kookplaat plakken.
En woedend het straatje vegend omdat alle afgevallen bladeren het leuk vinden om zich altijd voor míjn deur te verzamelen.
En toen was het wel klaar, klaar met dat gezeur, en klaar met die woede.
Eigenlijk was ik gewoon doodmoe om niet te zeggen uitgeput na al die ongewone activiteiten, dat was ik niet meer gewend na bijna een week op de bank gehangen te hebben.
Ha, woedend worden... het kán helpen. Weet ik uit ervaring. Ik wens jou ook een rustige dag!
BeantwoordenVerwijderenKnap hoor om jezelf zo weer op te peppen. Aan de andere kant is het natuurlijk ook zo dat niemand anders dat voor je kan doen.
BeantwoordenVerwijderenEn je hebt weer lekker wat stomme huishoudelijke klussen gedaan.
Het is hier op Tholen prachtig weer, er hangen 2 wassen al buiten en hoop dat het bij jou ook mooi is voor een wandelingetjes
Je bent beter aan het worden. Een dag geen symptomen meer en je bent coronavrij. Zo te horen morgen weer beter, ik hoop het voor je.
BeantwoordenVerwijderenIk hoorde dat depressie en woede twee kanten van eenzelde medaille zijn. Boosheid die naar binnen slaat. Dat ah meisje erbij. Ja daar doen we het voor dat doorgaan omdat we elkaar nodig hebben . Soms lijkt het ver weg maar het is gewoon dichtbij. En jij schrijft prachtige blogjes. Die wil ik niet missen. 🤣
BeantwoordenVerwijderen