Lang leve de lol.

  Nou ja, het is hier natuurlijk niet altijd en alleen maar lang leve de lol,   ik kan nu wel allemaal leuke tralala berichtjes posten maar hier gaat het natuurlijk ook wel eens een dagje minder. 

Het is nu 5 maanden geleden dat manlief is overleden en het gemis wordt nog niet echt minder, maaaaaar hij is wel weer thuis, een paar dagen geleden heb ik zijn as opgehaald. Toen ik dat ging doen  dacht ik: dat doe ik wel even, maar dat lag toch iets ingewikkelder, ik ben twee keer verkeerd gereden terwijl het toch een hele bekende weg voor me is die ik vaak gereden heb. Dat hij  weer thuis is voelt goed,  op de een of andere manier geeft dat rust. En dat is prima. 

Hij staat nu in een kast. Ik wilde geen mooie urn of een soort van altaartje met kaarsjes in de kamer of zo, dat zie je wel eens maar ik heb niet de behoefte om er elke dag mee geconfronteerd te worden, als andere mensen dat wel willen , helemaal prima maar ik hoef dat niet, er staat een foto waar altijd een bloemetje bij staat omdat hij heel erg van bloemen hield en zo is het goed. 

Hij staat nu dus in een kast te wachten tot ik ook tot as ben vermalen.  ik heb met de kinderen afgesproken dat zij ons dan tegelijk  in de Amstel gaan verstrooien. Dat is dan het laatste wat we toch nog samen doen. Dat vind ik een mooie gedachte.

 Dat wordt dan nog wel even een ding voor ze maar zoals dochterlief zei: " het is sowieso altijd een ding" Laten we hopen dat ie nog heel lang in die kast moet staan. 

Tegenwoordig mag je zelf de as verstrooien waar je maar wilt, vroeger mocht dat niet, ik had al tegen de kinderen gezegd dat ze het dan maar stiekum moesten doen maar dat is dus niet meer nodig. 

Tja, het leven gaat door.

Verder gaan betekent niet dat je vergeet,

Het betekent alleen dat je accepteert wat plaatsvond en besluit door te gaan met leven.

Allemaal een hele fijne, goede dag 🙋‍♀️