Ik ben een beetje van slag. Drie weken geleden was ik bij de pedicure. Ik kom nu al een paar jaar 1x in de 6 weken bij haar om m'n voeten te laten doen. We kunnen het heel goed met elkaar vinden, praten altijd honderd uit, over privé dingetjes, lichamelijke ongemakken, over de politiek enz. Die laatste keer vertelde ze over grote plannen, om misschien naar Portugal te gaan verhuizen want dat wilde haar man graag. Hij was al met pensioen en zij hoeft ook niet zo lang meer te werken.
Gisteren stuurde ik haar een appje omdat ik onzeker was over de volgende afspraak, in haar antwoord schreef ze dat twee weken geleden haar man aan een acute hartstilstand is overleden.
Zo bruut kan het leven dus zijn en zo snel kunnen dingen opeens heel anders zijn.
Zo sneu, die man was haar steun en toeverlaat. Ze kampt met wat lichamelijke problemen en haar man was bedrijfsarts en kon haar dus vaak raad geven, dat valt nu weg bovendien heeft ze geen kinderen, dat was ook altijd haar grote zorg; wie zorgt er voor ons als we echt oud zijn? Nu zit ze daar in haar eentje in een groot huis, ik heb zó met haar te doen.
Bah, dat wordt afleiding zoeken vandaag, straks eerst maar even een bakkie koffie drinken bij de koffieclub.
Allemaal een hele goede dag. 🙋♀️
Jeetje Lot waar haal je de energie vandaan om een bh te gaan verbouwen met al die mankementen ( zere schouder, overal pennen) die je op dit moment hebt. Flink hoor.
Naar bericht van je pedicure, als je al lang dezelfde hebt wordt het vaak therapeutische om met elkaar te spreken. Sterkte met je volgende behandeling.
BeantwoordenVerwijderenHet probleem bij mij is dat ik vrijwel altijd veel energie heb en hoofd meer wil dan lijf. Maar ik heb eer van mijn werk want hij zit prima.
Vandaag ben ik grotendeels alleen, man is naar een oude buurman van zijn vorige huis en omdat hij vroeg wegwilde heb ik al een ochtendwandeling met Sienna gehad, was best lekker. Straks ga ik buiten het stuk waar we zitten schoonmaken, o.a. de barbeque verplaatsen en eronder vegen etc. Volgende week gaat het gelukkig wel regenen en dan is het fijn als alle wintertroep dat is aankomen waaien weg is.
En een rok en topje naaien, hoop dat dat zo leuk wordt als ik denk. Daarna ga ik beginnen aan nieuwe vitrage. Die ligt er al een jaar maar had geen haast eerder, nu wil ik het wel afhebben voor schouder wordt geopereerd. Het is dezelfde vitrage die ik 10 jaar geleden heb gemaakt, er vallen kleine gaatjes in en van een paar planten vieze vlekjes.
Zo heb ik ook een blogje geschreven. Prettige dag allemaal.
Ja, dan kan ik niet achterblijven. Echtgenoot al fietsen en ik lekker achter mijn laptop in mijn werkhoek.
BeantwoordenVerwijderenJe houdt er altijd rekening mee dat we nu op een leeftijd zijn gekomen dat er iemand plotseling kan overlijden aan hartfalen. Meestal kan je de gedachte wegduwen. Maar overkomt het je, na een leven lang samen, diep triest.
Echtgenoot heeft een paar jaar geleden een groot hartinfarct gehad. Zijn hartpomp werkt nog maar voor de helft en twee kransslagaders zijn afgestorven. Manmoedig heeft hij het leven weer opgepakt. Slikt 's morgens en 's avonds trouw zijn pillen en klaagt nooit over zijn energie, die echt minder is geworden. Hij heeft een kastje geïmplanteerd gekregen, wat in verbinding staat met het ziekenhuis.
En ik heb altijd de angst dat het zomaar in de nacht een keer afgelopen kan zijn.
De caravan hebben we verkocht. Vakanties doen we niet meer. Maar we genieten van een heerlijk huis wat we, met een vooruitziende blik, hebben laten bouwen op de toekomst. Dus alles begane grond. Wel met boven een slaapkamer en badkamer, maar dat is voor de logees. En de werkkamer van echtgenoot.
Mocht echtgenoot gaan hemelen blijf ik hier toch lekker wonen. Een gezellig hofje met zes woningen. Aan de rand van een dorp. Ik moet er niet aan denken aan een appartement met zo'n balkonnetje.
En Lot, ik verstel niets meer. Als iets op is gaat het weg en koop ik het nieuw. En ook als iets niet op is, koop ik nieuw. Veel te leuk om even in een kledingzaak te drentelen.
Vandaag nog lekker even de zon in. Buiten mijn brood eten en kijken naar de weidevogels. De buizerd is ook weer terug.
En jongste kleinzoon doet vandaag fietsexamen. Hij was er een beetje zenuwachtig voor. Ik bracht hem gisteren naar judo en hij zat maar stilletjes naast me in de auto en zei niets. Ik duim voor hem. Zijn eerste examen.
Zo, mijn blogje geschreven. Allemaal een fijne zonnige dag.
Mijn dag was ook bah zij het om een heel andere reden. Ik moest voor controle naar het ziekenhuis. Daar heb ik sinds kort een taxi pasje voor van het WMO , dus een week geleden al een rit gereserveerd. De taxi zou om 11.00u komen dan heb ik ruim de tijd om op tijd te zijn voor de afspraak. Maar om 11.20u was de taxi er nog niet, dus maar het ziekenhuis gebeld dat de afspraak niet ging lukken . Er kwam wel een taxi van groepsvervoer van hetzelfde taxibedrijf voorbij die met de centrale ging bellen, taxi was onderweg, maar om11.40u was hij er nog steeds niet. Dus moet ik nu een nieuwe afspraak maken, echt balen en nu maar hopen dat mijn gereserveerde taxi er wel op tijd is, want dan moet ik naar mijn huisarts, voor de zekerheid die taxi maar extra vroeg geboekt.
BeantwoordenVerwijderendie gereserveerde taxi is voor morgen gereserveerd moest er nog staan.
VerwijderenWat een verdrietig bericht...
BeantwoordenVerwijderen