Mijn hemel wat zijn er toch veel mensen die afhankelijk zijn van andere mensen. Tante Truus natuurlijk, daar heb ik het hier al vaker over gehad, m'n stille buurvrouw die altijd zit te wachten tot iemand weer eens een wandelingetje met haar gaat maken omdat haar man dat niet wil, maar straks ga ik iemand anders naar de tandarts brengen, ik zeg expres "ga" en niet "moet" want ik moet natuurlijk niks, maar ik heb altijd zo te doen met mensen die afhankelijk zijn van andere mensen, die geen kinderen hebben die in kunnen springen en te oud zijn om zelf via de gemeente iets te regelen en het is natuurlijk prettiger en gezelliger als er iemand mee gaat die je kent, ik ga al een paar jaar af en toe bij deze mevr. op de koffie.
Zij is slecht ter been en valt om de haverklap, inmiddels loopt ze met een rollator maar als ik zie hoe zij uit een stoel op staat of in en uit een auto dan geeft me dat heel veel stimulatie om m'n beenspieroefeningen te blijven doen😀. Zij heeft een indicatie voor een verpleeghuis maar ja.... er is geen plaats. Zij is 81 en in slechte conditie, ik denk dat als ik haar was dat ik zou zeggen: laat die tandarts maar zitten maar ja misschien denk ik er als ik die leeftijd heb wel anders over.
Allemaal een hele goede dag. 🙋
P's. nou maar hopen dat ik haar weer heelhuids thuis krijg.
Sterkte met deze onderneming, gelukkig regent het niet, dan is iemand in en uit de auto krijgen nog lastiger.
BeantwoordenVerwijderenVandaag ben ik ook weer even afhankelijk, vanmiddag mijn 6 wekelijkse injectie in oog en dan kan ik niet autorijden. Het doet geen pijn en je ziet ook normaal maar het enige dat je wil is ogen dichthouden, de irritatie van de oogspreider is best wel groot, meestal ga ik uurtje naar bed en daarna is het weer OK.
En als mijn schouder geopereerd en ben ik helemaal afhankelijk voor veel dingen, zeker de eerste paar weken. Jezelf wassen zal lastig zijn, en ik heb erg droge huid die veel smering vraagt en H houdt helemaal niet van vettige dingen op zijn handen. Voorbereiden van maaltijden? Hoeveel zal ik zelf kunnen, een la uit de vriezer halen kan ik dan niet. En als lunch eet ik bijna altijd een vers gesneden salade. En autorijden om bv naar fysio te gaan, is te ver om te lopen, misschien kan ik redelijk snel weer fietsen, met driewieler val ik in ieder geval niet om, en het zijn maar 4 bochten, maar om de fiets op slot te zetten heb ik ook twee handen nodig.
Zucht . . .
We hebben sinds 2 weken een hometrainer in de kamer, en H doet daar elke dag zijn best de beenspieren te oefenen.
Deze reactie is verwijderd door de auteur.
BeantwoordenVerwijderenZat een rare typfout in mijn reactie, vandaar dat ik die verwijderde. Nu de goede versie. Het lijkt me verschrikkelijk om afhankelijk te zijn, maar ik denk dat dat voor iedereen geldt. En je weet natuurlijk niet hoe je erbij zit als je ouder wordt. Ik heb geen kinderen dus zal vast ook wel in de toekomst een beroep moeten doen op iemand, ik hoop zo min mogelijk. In ieder geval een goede reden om aardig te doen voor anderen en nu ook al eens wat te helpen als het kan. Wie goed doet, goed ontmoet toch?
BeantwoordenVerwijderenNadat ik in februari ziek werd ben ik ook afhankelijker geworden. Krijg huishoudelijke hulp, ga met een wmo taxi naar afspraken omdat ik nog niet kan fietsen en /of ver lopen. Geestelijk ook een behoorlijke klap gekregen en dus hulp bij lastige administratieve zaken. Wilde er eerst niet aan en er ging dus behoorlijk wat mis en mijn dochter die zich verantwoordelijk voelde nam dingen op zich waar zij niet toe in staat is. Zij heeft door ADHD/autisme zelf een ambulant begeleider. Dus moest ik door de zure appel heen bijten en leren hulp te vragen en nog belangrijker leren accepteren. Johmar
BeantwoordenVerwijderenOver ongelukken en afhankelijkheid gesproken, mij is is enkele dagen geleden nogmaals een ongeluk overkomen. Op 11 mei was mijn 78e verjaardag en ik was gelogeerd bij mijn zoon in Leeds. Liep op zaterdag even het huis uit om naar een winkel te gaan (een karweitje van een goed uur). En toen, zo maar ineens, ben ik gevallen en kwam met mijn gezicht op de stoep terecht. Ik begrijp nog steeds niet waarom. Overal blauwe plekken, om maar te zwijgen over bloed en een voortand die op de stoep lag..... Lieve mensen zijn dat in Yorkshire: 2 potige kerels zetten me weer overeind en de mensen die langs die straat wonen haalden me even binnen om het bloed op te vangen met wat doekjes. En toen reden ze me netjes naar mijn logeeradress waar mijn familie zich een ongeluk schrok...... Zoon reed me naar een afdeling "kleine ongelukken" en daar werd een foto gemaakt. Kreeg ook een harnas voor mijn linkerbeen. Knie was weliswaar niet gebroken maar voor de zekerheid werd ik uitgerust met een harnas van mijn lies tot aan mijn enkel... Slechts met moeite paste ik nog in de auto.... Het was geen doen: zoals vaak in oudere huizen in Engeland is het enige toilet boven in de badkamer.... Ik heb dat ding uitgedaan. Enfin, de volgende dag heb ik een Covid maskertje over mijn gezicht gedaan. Het was immers de Leeds Marathon en ik wilde de kinderen niet aan het schrikken maken.... Drukke straat werd gesloten en voor de aankomst van de 1e renners konden de kinderen daar veilig fietsen en met krijt de namen van de vele plaatselijke deelnemers op straat kladden. Zoon voltooide de route (heuvelachtig) in 3 uur en 51 minuten. Op de stoep stonden stoelen en banken voor de diverse buren en tafels met drinken en snoepjes en gesneden fruit voor de
BeantwoordenVerwijderenrenners Nu will zoon naar Rotterdam om daar een Marathon te lopen. Een makkie want daar zijn heuvels..... Enfin, om over afhankelijkheid en medeleven te spreken: de telefoontjes van de rest van de familie waren niet van de lucht. Vandaag ben ik weer terug gereist en oudste zoon stond op King's Cross op me te wachten en droeg mijn bescheiden koffertje. En toen maakte hij een afspraak voor mij bij een tandarts en een dokter. Begon gelukkig niet te zeuren over verhuizen..... Kreeg een kaart van een schoonzus die vertelde over haar ongeluk in haar vakantie en de ongelukken van diverse vriendinnen die ook van een zekere leeftijd zijn.....Weet je wat? Ik geloof dat het klittenbandje om mijn Wolky schoen los zat.....