Gisteren naar een bijzondere film geweest DRIE DAGEN VIS een Nederlandse tragikomedie in zwart wit, Van Peter Hoogendoorn.
Het gaat over een vader/zoon relatie: Gerrie Molendijk woont al een tijd in Portugal, maar reist jaarlijks drie dagen naar Nederland voor zijn routine controle vanwege zijn COPD.
Zijn zoon Dick, die niet altijd even makkelijk door het leven gaat hoopt op toenadering tot zijn vader maar hun relatie is er een van weinig woorden. Het gebrek aan communicatie leidt nog al eens tot wederzijds onbegrip, zeker als de vader met het plan komt om zich definitief in Portugal te vestigen, waardoor dit bezoekje wel eens de laatste kan zijn.
Ik heb met een ongemakkelijk gevoel naar deze film zitten kijken. Het is pijnlijk om te zien hoe twee mensen die alle twee van goede wil zijn toch niet de vaardigheden hebben om nader tot elkaar te komen. Je zou wel willen roepen: zég nou wat je op je hart hebt. maar ja......
Er wordt heel goed gespeeld en er valt ook regelmatig wat te lachen.
Ik heb geboeid zitten kijken of ik hem nou aanraad? Ik weet het niet..
Allemaal een hele goede dag.🙋
Ik heb hem ook gezien en dacht terwijl ik zat te kijken, nou ik weet het niet. Maar de film zit nu, zo'n drie weken later, nog helemaal in mijn hoofd en dat kan ik echt niet van iedere film zeggen. Ik vond het treurig allemaal, maar ik kan me precies voorstellen dat het ook zo gaat. Heb jij ook zo moeten lachen om dat lucifersdoosje?
BeantwoordenVerwijderenMijn dochter heeft altijd al een afwezige vader gehad zelfs toen ik nog met hem getrouwd was. Hij was beroepsmilitair en daardoor veelvuldig weg voor zijn werk. Als hij thuis was dan was hij meestal druk met zijn hobbies. Na onze scheiding werd hun relatie er niet beter op. De weekenden die zij volgens de omgangsregeling bij hem door zou moeten brengen werd ze meestal bij zijn ouders gedumpt omdat hij naar zijn zeggen andere dingen te doen had. Bovendien vond hij dat ik haar niet goed opvoedde.Hij zou het anders doen.Toen hij hertrouwde veranderde er weinig, maar toen hij binnen dat huwelijk een zoon kreeg bleef er nog minder ruimte over voor onze dochter. Hij vond dat zij als kind de moeite moest nemen om contact te houden, dat was niet zijn taak vond/vind hij. Nu ze volwassen is heeft ze meerdere pogingen ondernomen om weer een mate van contact te bewerkstelligen ,maar hij ziet niet in waarom ze vind dat er van zijn kant weinig belangstelling is in hun relatie.Johmar
BeantwoordenVerwijderen