Marktplaats.

 Vorige week kreeg ik ineens de geest en heb ik  paar dingen op marktplaats gezet.

Het begint altijd als een simpel plan: "Even die oude spullen verkopen en wat  ruimte creëren." Maar voor je het weet, zit je midden in een onderhandelingsstrijd met iemand die denkt dat het wel goedkoper kan of ze  vragen of het toch opgezonden kan worden terwijl ik duidelijk ophalen heb aangeklikt. Ik vraag ook altijd of ze a.u.b. contant willen betalen. Geen gedoe met tikkies sturen enz. Niemand hoeft mijn bankrekeningnummer te weten. Je blijf maar berichtjes heen en weer sturen.

En die foto's, die moeten perfect zijn, en dat is best wel een gedoe maar die bepalen of je de juiste koper krijgt. 

Het eerste wat ik er op zette was een Nikon spiegelreflex camera met allerlei toebehoren, twee extra lenzen een statiefje , boeken over fotograferen enz. Ooit heb ik op een fotocursus gezeten en veel plezier van die spullen gehad maar nu ga ik er écht niet meer mee rondlopen. Veel te zwaar.

Verder had ik nog drie hele oude kleine cameraatjes van vóór het internet tijdperk en ik dacht: wie wil die nou hebben maar waarachtig die waren de volgende dag al weg, ook nog voor de vraagprijs, had ik misschien meer moeten vragen?🤔 De berichtjes die ik daarover kreeg waren in keurig Nederlands  en heel beleefd dus ik dacht: gelukkig iemand die Nederlands spreekt bleek het een Japanner  met als hobby oude camera's. Hij had alles via Google translate gedaan. Hij blij, ik blij.  

En ik had nog een zuil, je weet wel zo'n ding waar je een plant op kunt zetten, van Tante Truus, die  wilde ze kwijt, daarvoor kreeg ik uiteindelijk een bod van iemand die hem voor een kindermusical ging gebruiken, Prima. 

Die onderhandelingsstrijd had ik met iemand die vond dat die Nikon wel goedkoper kon, ik had 200 euro gevraagd want ze willen toch altijd pingelen maar  hij bood 90 dat vond ik veel te weinig maar ik wilde wel zakken naar 160 dat vond ik echt wel een grote stap maar toen bood hij weer 110 en toen was ik het zat en heb gezegd dat we het niet eens gingen worden. Dat ging dus niet door.

Later kreeg ik van iemand anders een ander bod van 190 dat vond ik prima en hij ook, hij was helemaal blij en ik zou heel gauw wat van hem horen. Nooit meer wat gehoord. 

En dan het afspreken. Maar daar heb ik geen klagen over, we werden het snel eens en ze kwamen ook nog eens precies op tijd.

Uiteindelijk, na wat geduld en misschien een lichte identiteitscrisis (“Ben ik een ondernemer of een onderhandelingsslachtoffer?”), ben ik twee van de drie dingen toch kwijt geraakt. 😀

Al met al blijf ik het een gedoe vinden maar wel voor herhaling vatbaar.

Allemaal een hele goede dag. 🙋

Mevr. W. die sandalen zijn top!!!!! Die lopen zó lekker, ze zijn van Skechers met zo'n handige slip-in ( je ziet wel eens die reclame op tv met Ruud Gullit) en dat werkt écht, je stapt er zo in, niks bukken om bandjes vast te maken of omhoog  trekken. ( ik heb geen aandelen in dit bedrijf 😂) je kunt niet je eigen inlegzooltjes er in doen.

Anna Lina, meen je dat nou echt? of zit je me in de maling te nemen? dat je jaloers bent op die broekrok, zo bijzonder is ie echt niet hoor maar als je het meent dan is dit het patroon : Je kunt er verschillende modellen van maken.

Groetjes iedereen.