Weer terug.

En hier ben ik weer. Niet met grootse verhalen  of een strak schema, maar met een voorzichtig “ik zie wel.” Hopelijk gaan de blogs weer vanzelf komen, dat was de laatste tijd niet meer zo.

Het was een maand waarin ik even afstand nam van het schrijven, het ritme van bloggen doorbrak, en mezelf afvroeg: wil ik hiermee doorgaan? Ja, dat wil ik, maar het wordt wel  anders, voortaan ga ik niet meer elke dag posten maar om de dag.

Het voelde goed om even ruimte te nemen. Geen druk, geen woorden die moesten komen, geen ideeën bedenken. De eerste twee, drie weken was het heerlijk rustig in m'n hoofd maar de laatste week begon het toch wel weer te kriebelen.  Want schrijven is meer dan alleen publiceren — het is verwerken, m'n gedachten op een rijtje zetten,  onderzoeken, en vooral delen.

Twijfel hoort er misschien wel bij. Waarom? Wat voegt het toe? Soms vraagt iets wat ooit vanzelf ging, om opnieuw bekeken te worden.  

Dankjewel dat je weer leest en als je iets wilt delen — wat je raakt, waar je zelf mee bezig bent, of gewoon wat je van het stukje vindt — dan lees ik dat met veel plezier. Anders voelt het bloggen soms als roepen in het luchtledige. Jullie reacties maken het levendig en waardevol.

Het was voor mij een vrij rustige maand en zoals ik in een klein tussendoor blogje al zei: ik heb jullie wel gemist. In de komende stukjes zal ik vertellen waar ik me de afgelopen maand zoal mee bezig heb gehouden. 

Allemaal een hele goede dag en tot overmorgen. 🙋

Lot; fijn dat het goed gaat met je schouder, nou niet overmoedig worden en denken dat je alles weer kunt.😃