De stoïcijnen.

De laatste tijd lees ik dus veel over de ideeën van de stoïcijnen—Marcus Aurelius, Epictetus, Seneca. Er is iets in hun nuchtere kijk op het leven dat me raakt. Niet als een rigide levensstijl, maar als iets om over na te denken. Hun gedachte dat je niet altijd controle hebt over wat er gebeurt, maar wél over hoe je erop reageert, zet me vaak aan het denken.

Soms moet ik een passage drie keer lezen om het te snappen en dan voel ik langzaam hoe het mijn perspectief verschuift. Bijvoorbeeld het idee dat tegenslag niet per se slecht is, maar een kans om karakter te tonen, ik zie dat als een denkbeeldig je rug recht houden en je hoofd omhoog. Dat klinkt simpel, maar als je het echt toepast—op een rotdag, in een conflict, of wanneer dingen niet lopen zoals je wilt—dan merk je hoe krachtig het is. Maar toepassen is natuurlijk niet zo simpel. Dat lukt me echt niet altijd.

Wat me vooral aanspreekt is hoe tijdloos hun inzichten zijn. Ze leefden duizenden jaren geleden, maar hun woorden voelen verrassend actueel. Het helpt me om afstand te nemen van de chaos van alledag en om even te reflecteren: wat is echt belangrijk? Waar besteed ik mijn energie aan?

Dit zijn briefjes die op het prikbord in de keuken hangen. Op de bovenste na, zijn het geen spreuken van een stoïcijn maar ze spreken me wel aan. De tijd die ik nog heb wil ik wel met m'n armen wijd open leven.

Ik merk aan sommige ouderen om mij heen dat ze zo gelaten worden: 'ach ja, wat wil je op deze leeftijd, laat maar, dan maar niet' ik kan dat nog niet en wil daar tegen vechten en daarom ga ik nu maar weer even naar boven om die stomme, vervelende oefeningen te doen😀

Allemaal een hele goede dag 🙋

Ria A.-S ik hoop dat je het boek mooi vindt en dat je het lezen weer op kunt pakken, want er gaat niks boven een boeiend boek.

Lot: ik heb ook iets met Amsterdam, ik kom er niet zo heel vaak maar als ik er ben vind ik het heerlijk.

 Fien, ik denk dat Berber nu al 50 jaar ergens anders woont en het daar prima naar haar zin heeft.

Berber: Prachtig mens: ik gun je nog heel veel hele mooie jaren daar en we hadden toch afgesproken dat we allebei 100 gaan worden? dus we gaan gewoon door met adem halen. 😀

Anna Lina: al lang niets van je gehoord, alles goed met je?