De afgelopen maand was o.a. ook een maand van rugpijn en piekergedachten.
Aan het begin van de maand zat er al een zeurende pijn in de linkerkant van m’n rug. Vooral met bukken, de trap oplopen, in en uit de auto stappen enz. het sloop erin en bleef. Achteraf bekeken, maar dat bedacht ik pas veel later, had ik het overbelast: een struik snoeien waar je nét niet bij kunt maar dat toch wel wil. Eerst dacht ik: misschien een verrekte spier of iets simpels. Maar naarmate de dagen verstreken en het maar niet wegging en het behoorlijk pijn deed, begon mijn hypochondrische hoofd overuren te draaien.
Wat als het iets ernstigs was? Iets dat onderhuids groeide, iets wat ik niet zag aankomen? Een tumor misschien, m'n zus klaagde volgens mij ook over rugpijn en toen bleek ze alvleesklierkanker te hebben. ( Toen ik dat ging googelen bleek dat helemaal niet te kloppen). Er waren momenten dat ik mezelf ervan overtuigde dat ik iets onder de leden had waar ik nu toch écht dood aan zou gaan. Dat klinkt dramatisch, maar zo werkt m'n hoofd nou eenmaal. Maar toen de pijn langzaam minder werd had ik die gedachten gelukkig niet meer.
Natuurlijk ben ik inmiddels naar een fysiotherapeut gegaan, en dat luchtte op. Zij gaf een simpele verklaring, het is een vorm van spit en gaat vanzelf weer over. Maar omdat ik door die rugpijn geen oefeningen kon doen ging m'n lies ook weer zeer doen en daar ging het nou juist zo goed mee. Al met al werd ik er zéér sacherijnig en lusteloos van.
Inmiddels ben ik twee keer bij de fysio geweest en gaat het beter - ik loop nu met een warmtepleister omdat ik merkte dat een warme douche ook hielp, maar ja, je kunt moeilijk steeds onder de douche gaan- en kan ik ook weer oefeningen doen, maar het herstel gaat veel langzamer dan verwacht. ( het gaat altijd langzamer dan je verwacht😡)
Afijn, het is zoals het is en geduld is een schone zaak.
Allemaal een hele goede dag.🙋
Ik vind het héél leuk als jullie reageren en ik lees alles en Francien even voor alle duidelijkheid, ik verwijder nooit iets, iedereen mag zijn eigen mening hebben.
O, ik ben precies zo! Kan mezelf zo de put in denken. Maar gelukkig er ook weer uit, en het is wat je zegt: geduld is een schone zaak. Ziektes komen te paard, maar gaan te voet. Fijn dat het beter gaat met je rug.
BeantwoordenVerwijderenIk ben ook niet zo gezegend met veel geduld. Mijn schouder gaat echt heel goed, kan er onder schouderhoogte eigenlijk alles mee.
BeantwoordenVerwijderenMet hulp van andere arm kan ik liggend al helemaal omhoog, maar spieren en pezen zijn nog niet sterk genoeg om dan weer omlaag te gaan. Ook de andere oefeningen gaan goed. En ik heb vannacht voor het eerst erop geslapen een uurtje, toen ging ik het voelen.
Vanmiddag misschien stukje fietsen. Het weer bericht is weer goed zonder regen en dan kan ik de hoes eraf laten en zo even de fiets pakken, kijken of ik al met 2 handen aan stuur kan.
Voor iedereen heeft het weer de afgelopen weken ook niet zo meegewerkt om eens lekker naar buiten te gaan en dat help toch ook voor alle kwaaltjes.
Fijn dat fysio je ook kon geruststellen over je rug