dinsdag 5 augustus 2025

Piekeren en sacherijn.

De afgelopen maand  was o.a. ook een maand van rugpijn en piekergedachten.


Aan het begin van de maand  zat er al een  zeurende pijn in de linkerkant van m’n rug. Vooral met bukken, de trap oplopen, in en uit de auto stappen enz. het sloop erin en bleef. Achteraf bekeken, maar dat bedacht ik pas veel later,  had ik het overbelast: een struik snoeien waar je nét niet bij kunt maar dat toch wel wil. Eerst dacht ik: misschien een verrekte spier of iets simpels. Maar naarmate de dagen verstreken en het maar niet wegging en het behoorlijk pijn deed, begon mijn hypochondrische hoofd overuren te draaien.

 Wat als het iets ernstigs was? Iets dat onderhuids groeide, iets wat ik niet zag aankomen? Een tumor misschien, m'n zus klaagde volgens mij ook over rugpijn en toen bleek ze alvleesklierkanker te hebben. ( Toen ik dat ging googelen bleek dat helemaal niet te kloppen). Er waren momenten dat ik mezelf ervan overtuigde dat ik iets onder de leden had waar ik nu toch écht  dood aan zou gaan. Dat klinkt dramatisch, maar zo werkt m'n hoofd nou eenmaal. Maar toen de pijn langzaam minder werd had ik die gedachten gelukkig niet meer.

Natuurlijk ben ik inmiddels naar een fysiotherapeut gegaan, en dat luchtte op. Zij gaf  een simpele verklaring,  het is een vorm van spit en gaat vanzelf weer over.  Maar omdat ik door die rugpijn geen oefeningen kon doen ging m'n lies ook weer zeer doen en daar ging het nou juist zo goed mee. Al met al werd ik er zéér sacherijnig en lusteloos van. 

Inmiddels ben ik twee keer bij de fysio geweest en gaat het beter - ik loop nu met een warmtepleister omdat ik merkte dat een warme douche ook hielp, maar ja, je kunt moeilijk steeds onder de douche gaan-  en kan ik ook weer oefeningen doen,  maar het herstel gaat  veel  langzamer dan verwacht. ( het gaat altijd langzamer dan je verwacht😡)

Afijn, het is zoals het is en geduld is een schone zaak.

Allemaal een hele goede dag.🙋

Ik vind het héél leuk als jullie reageren en ik lees alles en Francien even voor alle duidelijkheid, ik verwijder nooit iets,  iedereen mag zijn eigen mening hebben.




8 opmerkingen:

  1. O, ik ben precies zo! Kan mezelf zo de put in denken. Maar gelukkig er ook weer uit, en het is wat je zegt: geduld is een schone zaak. Ziektes komen te paard, maar gaan te voet. Fijn dat het beter gaat met je rug.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Ik ben ook niet zo gezegend met veel geduld. Mijn schouder gaat echt heel goed, kan er onder schouderhoogte eigenlijk alles mee.
    Met hulp van andere arm kan ik liggend al helemaal omhoog, maar spieren en pezen zijn nog niet sterk genoeg om dan weer omlaag te gaan. Ook de andere oefeningen gaan goed. En ik heb vannacht voor het eerst erop geslapen een uurtje, toen ging ik het voelen.
    Vanmiddag misschien stukje fietsen. Het weer bericht is weer goed zonder regen en dan kan ik de hoes eraf laten en zo even de fiets pakken, kijken of ik al met 2 handen aan stuur kan.
    Voor iedereen heeft het weer de afgelopen weken ook niet zo meegewerkt om eens lekker naar buiten te gaan en dat help toch ook voor alle kwaaltjes.
    Fijn dat fysio je ook kon geruststellen over je rug

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Ja ik herken het ook, je van alles in het hoofd halen als je ergens pijn of ongemak ervaart. Bij mij heeft het te maken met ouder worden. Voor zover ik weet ben ik gezond. Maar als ik dan niet fit ben of pijn heb denk ik: misschien ben ik nu aan de beurt (om ziek te worden).
    Tot nu toe zijn het alleen mijn zware gedachten en is er niets bijzonders aan de hand. Tja....ik hoop dat dat zo blijft
    Groet Mariëtte
    Groet Mariëtte

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Hier hetzelfde hoor, doemdenken ben ik erg goed in. Consumindersingle.blogspot.com

    BeantwoordenVerwijderen
  5. ik ben veel te geduldig, gelukkig wel, en gelukkig zien we allemaal weer anders.
    En het is eindelijk gebeurd: ik ben weggeweest in mn rolstoel, en ik vond het helemaal niks. Na zoveel jaar altijd thuis te zitten raak je eraan gewend en nu denk ik dat "men" verwacht dat ik weer overal heen kan en wil, nee, absoluut niet. Ik zal best wel weer naar buiten gaan, maar niet elke dag. Ik kwam een buurvrouw tegen die hier niet meer woont en die vond het nodig om heel hard te gaan praten tegen me, een soort Jip en Janneke taal. En dan vriendelijk blijven en zeggen dat ik niet meer goed kan lopen maar dat mn hoofd het nog prima doet. "ja, je was altijd al een beetje vreemd" krijg je dan te horen. Schouders ophalen en doortuffen dan maar.
    Het lijkt me dat mevr Niekje hetzelfde heeft verwijderd (verwijderd door de auteur staat er).
    Sterkte met het lijf AOWtje, duurt ff maar komt goed.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. En ben je altijd een beetje vreemd geweest Berber 😁? Vindt je dat zelf ook want dat kan je zelf het beste beoordelen lijkt me.
      Ik ben ook al zo vaak voor van alles uitgemaakt, arrogant, afstandelijk, lang-lui-wijf (in de keuken van het cruiseschip waarop ik ooit werkte, tijd om lui te zijn hadden we echt niet), laconiek en "jij hebt ook altijd wat". Maar ook mensen die na een tijdje opmerkten dat ik zo meeviel in de praktijk en zo aardig was.
      Ik denk dan altijd maar aan een poster waarop staat: Ooit een normaal mens ontmoet? en beviel het?

      Verwijderen
  6. Zelf begin februari ziek geworden en het herstel duurt lang. Heel erg vooruit ga ik niet, maar langzaam leer ik het om het geduld op te brengen om het de tijd te geven. Ik werk voor 2 werkgevers en heb dus met 2 arbo diensten te maken. De een zit in dat ik niet voor mijn lol in de ziektewet zit en geeft me alle ruimte om te herstellen. De andere vind het allemaal te lang duren en wil me opjagen, onder het mom van je moet toch weer in je arbeidsritme zien te komen. Nou ik ben 64 en laat me niet gek maken die laatste jaren voor mijn pensioen , wat ze ook verzinnen. Johmar

    BeantwoordenVerwijderen