Toetendoekjes.

 In de speeltuin zag ik een oma met ADHD. Oma's met ADHD vormen een onderbelichte groep in de samenleving, vanwege een gebrek aan officiële diagnoses. Ook de oma's  zelf zijn zich meestal nergens van bewust.

De oma in de speeltuin had een uitzonderlijk rustige kleinzoon bij zich. Hij wilde het liefst kalmpjes op de eerste sport van het klimrek staan en verbaasd om zich heen kijken - wat zag de wereld er anders uit als je twintig centimeter hoger stond.

Zijn oma vond dit niet genoeg, die legde alles vast met haar iPhone, riep aanhoudend 'zwaai maar naar oma' en sleepte hem van speeltoestel naar speeltoestel.

Als ze even niet bezig was met het kleinkind, ging ze snel bellen met een vriendin en in haar megahandtas zoeken naar toetendoekjes/ smoelenpoetsers/ toetenpoetsers/ smoelendoekjes, of hoe heten die dingen. Om gek van te worden!

De kleinzoon gebruikte de aandachtluwte om eens goed naar de wolken te kijken.

Dit heb ik uit het boek IN HET KORT van PAULIEN CORNELISSE. Allemaal korte stukjes over van alles en nog wat die ze op haar eigen droge manier vertelt, hoe zij naar de wereld kan kijken, ik hou daar van. Ik wou dat ik zo kon kijken en schrijven.

Koop dat boek. ( ik heb geen aandelen 😂)

Allemaal een hele goede dag. 🙋