Er schoot me nog iets te binnen waar de docent het over heeft gehad: het voeren van goede gesprekken is ook heel belangrijk voor de algehele gezondheid. Zowel geestelijk als lichamelijk. Mentaal omdat het fijn is om even te kunnen praten over wat je zoal bezig houdt, en lichamelijk omdat er dan dingen misschien gerelativeerd kunnen worden. Maar het is ook fijn als je serieus genomen wordt en je je verhaal even kwijt kunt. Maar dan moeten die gesprekken wel verder gaan dan: ja hoor alles gaat goed. Mijn man was geen prater en was ook typisch zo'n man die, als ik het al eens ergens over wilde hebben, meteen met een oplossing kwam. Maar toen had ik m'n zusters nog met hen kon ik ook altijd
Stop en niet verder. Hierna kwam namelijk nog een lang en persoonlijk verhaal maar waarom zou ik dat allemaal op internet zetten?
Ik zit op dit moment, om allerlei persoonlijke redenen, niet lekker in m'n vel en heb geen zin om over koetjes en kalfjes te praten.
Tante Truus hield zich de laatste weken opvallend stil en daarom ben ik gistermiddag maar even bij haar wezen kijken. Ze is weer helemaal de oude, achteraf bekeken denk ik dat ze een delier heeft gehad maar nu gaat het dus weer naar omstandigheden goed.
Allemaal een hele goede dag 🙋♀️
Fien: je had het over levensgeluk, moeilijk begrip, en over de tijd, tja dat hebben we steeds minder en dat vind ik soms wel eens jammer maar ik sprak laatst iemand die 98 geworden was en toen realiseerde ik me dat als ik dat wil halen nog 20 jaar te gaan heb en dat vond ik toch ook wel weer een schrikbeeld.
Lot, de docent heeft het niet gehad over hoe het gaat tijdens het ziekte proces maar zoals jij zo gelijkmoedig met alle problemen omgaat zegt ook iets over je persoonlijkheid. Volgens mij noemen ze dat: emotioneel stabiel.
Berber, alles goed met je?
Je verliest mensen die je heel dierbaar zijn en met wie je bijvoorbeeld hele goede gesprekken kon voeren, als je ouder wordt. Of soms wordt het moeilijk om bij elkaar te komen of om elkaar goed te verstaan (gehoor- of spraakproblemen en zo). Heel naar is dat. Echt een verlies wat blijft.
BeantwoordenVerwijderenNee, dan is het einde van het leven niet altijd de gemakkelijkste fase.
Misschien dat bij jou op dit moment de overbelasting door tante Truus ook nog een rol speelt, waar je dan hopelijk in de loop van de tijd weer wat van herstelt. Ik hoop het.
Wat naar dat het niet zo lekker met je gaat. Wel blijven bloggen dan maar want interactie is best belangrijk en we kunnen ook een goed gesprek schrijven toch?
BeantwoordenVerwijderenHier ook zo'n man die meteen met een oplossing komt, of als ik er nog over verder wil praten wel eens zegt oh ik dacht dat we klaar waren. Ach verder ben ik blij dat we samen zijn.
Afgelopen week naar een tv programma gekeken over ouder zijn en worden van Eric Scherder, wordt ik niet blij van wat er allemaal nog kan gebeuren. Aan de andere kant, ik kan nog een hele dag met dochter op stap gaan en de 2x ruim uur makkelijk rijden.
Straks lekker Snooker op BBC kijken en over formule 1 lezen in F1-blog, dat is leuk allemaal.
Ondertussen haak ik een sjaal
Mandaladotting doe ik ook (van tijd tot tijd). Vind het leuk om met kleuren bezig te zijn. Doe het wel op papier.
BeantwoordenVerwijderenIk vind oud(er) worden niet erg, je kunt het toch niet veranderen en het alternatief wil ik voorlopig niet aan denken. Hoe je er mee om gaat, moet je toch voornamelijk zelf doen. Ik heb regelmatig bezoek en met iedereen praat ik weer over iets anders. En regelmatig telefonisch contact met mn oudste vriendin, we kennen elkaar 78 jaar en praten veel over hoe het vroeger was, over haar ouders en broer en verdere familie. Mijn familie was veel kleiner en nu is er nog 1 nicht.
Het regelmatig bewegen en gezond eten laat ik aan me voorbijgaan.
TV kijken doe ik weinig, straks wel naar het schaatsen kijken.
En ik wil nog steeds de oudste vrouw van de wereld worden!!!
En ik vind het fijn wat van je te horen. Het gaat dus gelukkig gewoon zijn gangetje.
Verwijderen❤️
BeantwoordenVerwijderen