Dichten.

 De lucht was gevuld met zorgen,

de jaren voelden zwaar,

de natuur kon me soms helpen,

voor jou was het leven klaar.

nu loop ik door de polder, 

met stemmen in m'n hoofd,

de zon zend me zijn stralen, 

m'n verdriet wordt gedoofd.

Vinden jullie dit niet een prachtig gedicht? Ik denk dat ik nog nooit zo' n mooi gedicht gezien heb. Ik ben niet zo'n gedichten lezer, ik begrijp ze vaak niet en vind het vaak wat losse woorden. Ja, de gedichtjes van Toon Hermans, die begrijp ik wel, maar  dit gedicht begrijp ik ook, ik vind het werkelijk gewéldig, écht wat een schitterend gedicht. uit het leven gegrepen. 

Wat zit ze nou toch te wauwelen zullen jullie nu wel denken, nou het zit zo:

Gisteren heb ik weer eens iets gedaan wat ik nog nooit eerder heb gedaan.  Ik ben naar een Workshop Gedichten schrijven van de Vrouwencirkel geweest. Eigenlijk heb ik niks met gedichten, ik heb er het geduld niet voor en vaak snap ik ze niet. Maar in het kader van Gewoon Doen! ben ik gewoon gegaan. 

Hoe was het? nou, ik kan niet zeggen dat ik veel geleerd heb, de dichteres die ons iets moest leren ging meteen een ingewikkeld gedicht voorlezen en daarna moesten we meteen zelf aan de slag, we moesten een gevoel omschrijven en dat is best moeilijk. b.v. 

Wat voel je bij liefde?. 

'Blijdschap' zei iemand 

'Ja, maar wat voel je bij blijdschap?' was de volgende vraag enz. Ze ging zo snel dat de meesten van ons hadden: ho, ho, niet zo snel. Na een kwartiertje was ze me al kwijt en dacht ik zonde van m'n tijd maar het was een workshop van 2 uur dus ..........

Maar goed, je gaat daar niet 2 uur zitten niksen dus ik ben ook maar wat op gaan schrijven en uiteindelijk kwam bovenstaand gedicht eruit. 

M'n eerste en meteen ook m'n laatste poging. 

Gedichten zijn niet mijn ding. ( om maar eens een moderne uitdrukking te gebruiken 😀)

Allemaal een hele fijne dag 🙋