Therapeuten gepraat.

 Nog even over dat boek over die jongeman met de diagnose Jong Alzheimer. Ik was benieuwd hoe ik op dat boek zou reageren want misschien weten sommige van jullie het niet maar ik heb jarenlang voor m'n aan Alzheimer lijdende man gezorgd, die dus inmiddels al weer 3 jaar geleden is overleden. 

Ik kon dat boek goed lezen omdat door de omstandigheden in dat boek mijn ervaringen totaal anders waren, totdat werd beschreven dat de jongeman zijn reisgenoot niet meer herkende. Toen moest ik opeens aan iets denken wat ik heel lang geblokt heb.

Ongeveer drie kwart jaar voordat m'n man werd opgenomen gingen we op een avond naar bed, hij lag er al in, op het moment dat ik er ook in stapte keek hij me aan en vroeg:

'wie ben jij eigenlijk?'

'ík ben Ella, je vrouw'

'o, dan is het goed'

Vervolgens draaide hij zich om en viel in slaap. Ik kan je verzekeren dat dat voor mij nog wel even duurde. Dit was weer zo'n duidelijk teken van achteruitgang. Daarna heeft hij nooit meer zoiets gezegd, af en toe keek hij me wel eens vreemd aan maar daar bleef het bij.

Door dat boek kwam die herinnering ineens weer naar boven en dat geeft niet. Zoals ze dat tegenwoordig zeggen: het mag er zijn. (😝 therapeuten gepraat) 

Allemaal een hele goede dag. 🙋Ik zeg expres: goede dag, want kun je iemand iets beters wensen dan een goede dag? Vaak is goed, goed genoeg. ( alweer therapeuten gepraat 🤣)