Zo. Moederdag is ook weer voorbij. Eigenlijk vind ik het maar commercieel gedoe maar toen ik ooit eens voorstelde om Vaderdag en Moederdag maar niet meer te vieren, kreeg ik allemaal protest, ze kwamen gewoon tóch en heb ik die commerciële gedachten maar van me af gezet en ben gewoon mee gaan doen. Het is ook wel weer een mooie gelegenheid om weer eens iets leuks met elkaar te gaan doen. We zijn dus met z'n allen ergens gaan lunchen en dat was leuk en lekker.
Ik hou niet van verplicht op moeten komen draven, dat had ik vroeger al toen ouders en schoonouders nog leefden. Ik noemde dat altijd: op zitten en pootjes geven. Ik hou meer van spontane dingen maar om iedereen op dezelfde tijd "spontaan" bij elkaar te krijgen valt met kleinkinderen die inmiddels hun eigen leven gaan leven niet altijd mee.
Bij mijn eigen ouders was het altijd nog wel leuk want m'n broers en zusters waren er dan ook altijd en de nodige kleinkinderen renden er rond dus het was altijd gezellig rommelig, Bij m'n schoonouders waren wij altijd de enige en op een gegeven moment waren we dan wel uit gepraat, bovendien stopte m'n schoonmoeder de kinderen altijd vol met snoep waar ik dan, voor de lieve vrede, niks van durfde te zeggen. Zo verwachtte m'n schoonmoeder ook altijd dat we elke zondagochtend koffie kwamen drinken en als we dat niet deden dan werd ze boos.
Maar goed: das was einmal. Ik heb er van geleerd.
Zo, weer een nieuwe stralende dag wat zullen we eens gaan doen, ik denk snoeien.
Allemaal een hele goede dag. 🙋
Ik lees nu net de reactie van Ingrid uit Zweden over hoe ver haar kinderen wonen en schaam me nu dat ik hier boven over Moederdag heb zitten zeuren, ik moet hartstikke dankbaar zijn dat m'n kinderen kunnen en willen komen, maar geloof me, ik ben daar ook héél dankbaar voor en prijs me héél erg gelukkig dat ik die kinderen heb en dat ze in de buurt wonen.
In mijn jeugd gingen we bij gelegenheden bij de beide oma's en opa's langs, ik vond het leuk maar mijn moeder en haar schoonmoeder konden niet zo goed met elkaar hoorde ik pas veel later. Maar kan me geen vervelende dingen herinneren. We liepen meestal alles in Amsterdam.
BeantwoordenVerwijderenIk heb het wel altijd volgehouden een kaartje te sturen met moeder- en vaderdag, maar ging er niet elk jaar langs.
Met mijn dochter hebben we jaren geleden al afgesproken er niks aan te doen.
Je zit niet te zeuren over moederdag en zo. Het was onze keus om naar Zweden te verhuizen, zoons keuze om met z’n vrouw naar Amerika te verhuizen, en dat heeft consequenties! Natuurlijk missen we hem bij tijden behoorlijk maar ieder kiest zijn eigen leven! In plaats van zoonlief in de buurt, hebben we nu onze Afghaanse zoon (ex alleenstaande/komende jonge vluchteling die we deels op weg hebben geholpen en nog steeds steunen) met zijn vrouw en ”onze” kleinzoon! We heten ook opa en oma, als ”haar moeder en zijn vader!” En gelukkig zijn we in de gelukkige omstandigheden dat we 1 x per jaar naar zoonlief kunnen! Hij heeft zelf 10 vakantiedagen per jaar dus is wat lastiger om hier een weekje te komen! Groet, Ingrid (SE)
BeantwoordenVerwijderenMijn moeder zei altijd met zulke dagen, leuk als je komt, maar kom je niet ook goed. Die regel hanteer ik ook altijd met mijn dochter. Liever dat ze langskomen omdat ze dat leuk vinden dan omdat het min of meer geeist of verwacht word. Johmar
BeantwoordenVerwijderen