Die rat race van tegenwoordig, ik wordt er wel eens moe van. Als mensen nou eens allemaal wat minder zouden willen: minder grote huizen, minder grote auto, minder vakanties, minder kleding, minder dure horloges, enz. Dan zouden ouders ( let op: allebei de ouders) met kleine kinderen ook minder kunnen gaan werken en dan kunnen ze meer zelf voor hun kinderen zorgen en meer van ze kunnen genieten. Beter en leuker voor zowel de kinderen als de ouders en geen wachtlijsten meer bij de kinderopvang.
Ik weet van een stel in mijn omgeving dat het kindje wat ze hebben op maandag thuis door de vader wordt verzorgt, op dinsdag naar de ene oma wordt gebracht op woensdag naar de kinderopvang gaat, op donderdag naar de andere oma wordt gebracht en op vrijdag thuis bij moeder blijft. Dat kind wordt toch helemaal gek van elke dag een andere verzorger? of ben ik nu gek?
Het argument wat dan gebruikt wordt is: ja maar dan kunnen ze de hypotheek niet betalen en je wilt toch ook leuke dingen blijven doen. Ik denk dan stiekem : ja, dan maar een kleiner huis, of niet 3 x met vakantie, of een mindere auto.
Al dat geren en geregel, ik word al moe als ik eraan denk. Ik kom hier dus op vanwege wat ik las in de krant. Het C.N.V, wil dit omdat er jarenlange wachtlijsten zijn bij de kinderopvang. Zij hebben Zweden als voorbeeld, daar krijgen ouders 90 dagen verlof en samen nog eens 300 vrije dagen die ze kunnen verdelen, dit wordt grotendeels betaald door de overheid, dus door de gemeenschap. In Nederland zijn er plannen om de kinderopvang gratis te maken en dat moet natuurlijk ook door de overheid gefinancierd worden, dus door ons belastingbetalers. Waarom moet ik er aan mee betalen dat mensen steeds meer en méér willen? ( ik heb het hier dus niet over alleenstaande moeders).
Nou ja, dit ging dus allemaal door m'n hoofd toen ik dat artikel las maaaaaaaaar zo simpel is het niet natuurlijk want als veel mensen nu minder zouden gaan werken om zelf voor hun kinderen te gaan zorgen krijgen we een nóg groter personeelsgebrek dan er nu al is. Ik las laatst dat in élke sector een tekort aan personeel is.
Dus ja, de moraal van dit verhaal: ik weet het ook niet.
Allemaal een hele goede zonder zorgen dag.🙋
Mariette, Ik begrijp heel goed hoe je je voelt, ik heb nog 1 broer over die mij dus altijd gekend heeft en ik moet er niet aan denken dat er met hem iets gebeurd. Sterkte.
Tja lastig, er zijn immers ook al zoveel parttimers, in de zorg, veel mensen werken allang geen 40 uur meer hoor, en onze overheid wil juist dat we dat wel gaan doen, ivm personeelstekort maar ook om de AOW te kunnen bekostigen. Een jaar verlof voor alle nieuwe ouders, ja leuk en wel maar wie betaalt het. En na een jaar verlof kan moeders zo wéér zwanger zijn… en welke werkgever zit hierop te wachten?
BeantwoordenVerwijderenVerder hebben stellen heel vaak twee inkomens nodig om een huis te kunnen bekostigen. Ik weet het ook niet hoor, net als jij.
Maar ik vind het fijn dat je weer blogt. Je blog straalt RUST uit, heerlijk. Fijne dag.
Vaak krijg je in de zorg géén fulltime contract meer ivm flexibiliteit.
VerwijderenTja, die ouders kunnen er ook voor zorgen dat hun kind thuis blijft en de grootouders(oma's, waarom geen opa's) naar hun huis komen. Zo zorg je al voor méér vastigheid en herkenbaarheid voor het kind. Elke dag in het eigen bedje, en de eigen kinderstoel. Maar goed, ik ben zo'n ouderwetse oma, van de stoffen luiers en de zelfgemaakte babyhapjes.
BeantwoordenVerwijderenWat een goed blog weer.
BeantwoordenVerwijderenVolgens mijn man (geb.1953) zouden vrouwen geen baan moeten hebben. Net als zijn moeder vroeger. Dat zou veel problemen schelen.
Als dat zou kunnen....best fijn.
mijn moeder ging juist werken in 1953, ze scheidde van mijn vader en wilde onafhankelijk zijn, prima, zo heb ik er ook altijd over gedacht en 47 jaar gewerkt. Werken was idd heel bijzonder in die tijd, en scheiden al helemaal.
VerwijderenDeze reactie is verwijderd door de auteur.
VerwijderenBen ik even blij dat ik zijn moeder niet was.
VerwijderenMijn moeder bleef mooi achter met drie schoolgaande kinderen in 1960. Mijn vader vertrok (met een nieuwe partner) en mam bleef berooid achter. En veel voorzieningen waren er in die tijd niet.
Daarom ben ik mijn hele leven blijven werken. En ook omdat ik dat thuiszitten haatte. Eerst fulltime, later parttime.
Wel moest ik 6 weken nadat mijn oudste zoon geboren was weer beginnen. Dat was wel heel erg vlug. Ik heb het nu over 1971.
En altijd met groot plezier gewerkt. In het onderwijs. Dat was wel handig met de vakanties.
Met in mijn hoofd de zekerheid dat, wat er ook gebeurt, ik altijd voor mijzelf kon zorgen.
En dat de beide zoons konden studeren en zonder studieschuld afgestudeerd zijn was mooi meegenomen.
Niet alle grootouders wonen dichtbij hun kleinkinderen of zijn qua gezondheid in staat om op te passen of leven uberhaupt nog. Dat is geen pasklare oplossing. Verder vind ik veel afhangen van of je wel moet werken om rond te komen of dat je genoeg verdient om rond te komen van een salaris of niet. Ken genoeg ouders die genoeg verdienen om van een salaris rond te komen. En dan kun je wat mij betreft zelf bedenken wat je doet om je kind op te vangen. Door bijvoorbeeld allebei parttime te gaan werken als beide ouders graag willen werken. En de opmerking best te betalen is wat mij betreft helemaal belachelijk, want waarom moet er dan overal op bezuinigd worden? Heb ik dan de oplossing? Nee, helaas niet, maar zomaar iets de media ingooien vind ik geen goed idee en vergelijkingen maken met een ander land vind ik ook raar. Johmar
BeantwoordenVerwijderenPS even nog over die opa´s en oma´s de meesten gaan pas na 67 met pensioen dus helemaal geen tijd om op te passen.
VerwijderenJa en als ze dan eindelijk met pensioen gaan mogen ze zelf beslissen of ze (vast en ingeroosterd) willen oppassen. Dat is niet aan de ouders!
VerwijderenDaarbij wonen niet alle opa's en oma's om de hoek bij hun kinderen.
Ik weet ook weinig tot te voegen aan dit onderwerp. Zelf ben ik de eerste 2 jaar thuis gebleven en toen 2 dagen naar opvang omdat ze met andere kinderen kon spelen en leren samen te zijn.
BeantwoordenVerwijderenMijn dochter heeft 10 jaar in de kinderopvang gewerkt en heel veel ouders gezien die het eigenlijk vreselijke vonden hun kind zo vaak achter te laten, doodmoe een ook heel moe kind mee naar huis moeten nemen en dat jaren lang. Zelf heeft ze toen besloten geen kinderen te willen.