Moet je veel dingen met iemand gemeen hebben om met diegene bevriend te kunnen zijn?
Dat vroeg ik me vannacht af. Het is namelijk zo dat ik de laatste tijd wat vaker met iemand om ga, een vrouw, ( voordat jullie denken dat ik amoureuze neigingen heb) die ik al vaag kende maar door het koffieclubje op dinsdag ben ik haar beter leren kennen en we zien elkaar nu ook buiten dat clubje om. We kunnen het heel goed met elkaar vinden want ze is heel aardig maar totaal anders dan ik.
B.v.
Ik hou van lekker eten, zij vind bijna niks lekker.
Zij houdt van poetsen in huis, ik vind het een noodzakelijk kwaad.
Ik ben geen tv kijker, zij kijkt alles.
Zij is wat haar administratie betreft afhankelijk van haar kinderen, ik doe alles zelf.
Ik ga graag naar musea, zij heeft geen museumkaart.
Ik hou van fröbelen, borduren, haken, kleien, zij heeft volgens mij zelfs nog nooit een breipen in haar handen gehad.
Ik ben altijd een boek aan het lezen zij nooit.
Nou ja, en zo verder.
Even heel duidelijk gezegd: het één is niet beter dan het ander, iedereen is zoals die is en iedereen is goed zoals die is, maar gaat zo'n vriendschap dan lukken? zij wil heel graag meer contact, maar ik vermaak me ook prima in m'n eentje en met alle dingen die ik doe.
Gistermiddag was ze hier op de thee/wijn en we hadden het heel gezellig maar verder dan de kinderen de kleine ongemakjes van de afgelopen week en de gemeenschappelijke kennissen komen we niet.
Af en toe vertel ik een beetje wat ik allemaal doe; met de auto naar dochter in Almere, naar een ,museum, een boswandeling enz. dan zegt ze: 'ik vind wel dat jij veel doet hoor'. want zij doet dat allemaal niet.
Ik hoor jullie nu denken: neem haar eens een keer mee als je iets gaat ondernemen wie weet hoe leuk ze het vindt maar daar heb ik nou juist geen zin in, dan moet ík elke keer weer het voortouw nemen en alles bedenken en regelen en dat heb ik nu wel genoeg gedaan in m'n leven.
Nou ja, het is geen halszaak af en toe een kopje koffie kan natuurlijk altijd maar vannacht kon ik niet slapen en toen gingen die gedachten door m'n hoofd.
Allemaal een hele goede dag 🙋
Ik lees die lijst met verbazing en vraag me af wat zo iemand (als er geen lichamelijke beperking is)dan wel doet, afgezien van poetsen. Over wel of niet vrienden maken heb ik geen mening trouwens, dat is een gevoel
BeantwoordenVerwijderenHet ligt er ook helemaal aan wat voor type ze is, als je haar een keer meeneemt, gaat ze zich dan opdringen voor meer? Althans als ze het leuk vindt want soms vinden mensen dingen ook best eng en zo te lezen is ze nogal huismusje.
BeantwoordenVerwijderenOp zich is het natuurlijk wel leuk om eens wat samen te doen, maar bv museum is vaak alleen ook fijn, kan je precies zo lang kijken als je wil en eigen route kiezen. Maar toen ik nog in Den Haag woonde had ik een vriendin waarmee ik elke maand wel naar een museum of voorstelling ging en heb daar goede herinneringen aan.
Ben benieuwd hoe jullie contact zich verder ontwikkelt.
Dat lijkt me vreselijk. Met zo iemand kun je niets delen en nergens over praten. Over (klein)kinderen en kwalen ben je gauw uitgepraat. Je kunt bent verschillende interesses hebben als je maar interesses hebt!
BeantwoordenVerwijderenThea
Naar mijn idee heb je vrienden en kennissen. Met kennissen drink je misschien af en toe koffie en dat kan ook gezellig zijn al heb je verder geen echte raakvlakken. Met vrienden heb je wel raakvlakken en ervaar je meer verbondenheid. Ik vraag me dan ook af of echte vriendschap met deze mevrouw wel mogelijk is gezien de verschillen. Johanna
BeantwoordenVerwijderenLaat de zaak zijn eigen loop nemen. Een goede relatie is iets anders dan een hechte vriendschap. Het leven is als een trein. Er stappen mensen in en weer uit. De vrienden zijn de mensen die tot aan het einde blijven zitten.... Maar, over vriendschap gesproken, ik zou jou best eens persoonlijk willen ontmoeten. Dat komt omdat je laatst een kopie stuurde van een schoolrapport. Weet je dat het me heel
BeantwoordenVerwijderenvertrouwd voorkwam? Vroeger kreeg ik ook zulke rapporten. Ik ging ook naar school in September 1953.... Dat was de Theresiaschool in Roermond. We zaten daar op de houten banken, we waren met 54 meisjes en onze allerliefste Zuster Ludomira bracht ons lezen en schrijven bij. Ze was nog jong, begeleidde ons naar een gymzaal en, in haar lange rokken en sluier, klom ze zo maar in alle hoogte het klimrek op! Ik had niet de moed om het haar na te doen! Het zou leuk ziijn om hier samen herinneringen op te halen over die schooljaren. Wat wij samen ook delen is het feit dat we nog betrekkelijk jong weduwe zijn geworden, in mijn geval volkomen onverwacht. Na de MMS heb ik rare sprongen gedaan en heb Nederland voor goed verlaten (linesamw@btinternet.com)
Ik denk dat dit geen heel hechte vriendschap wordt, maar wel een aardige kennis om af en toe een kop koffie mee te drinken. Voor vriendschap moet je toch een paar dingen gemeen hebben vind ik zelf, anders ben je zo snel uitgepraat. Heeft ze wel gespreksstof, of alleen maar stofdoekenstof?
BeantwoordenVerwijderenSoms zit het tussen 'vrienden' en 'kennissen'' in of beweegt het zich op een dynamische manier daartussen. Ik ben ook wel eens verbaasd dat een vriendin die mij al meer dan 40 jaar kent, zo weinig over me lijkt te weten (of ze negeert het gewoon en zegt gewoon vanuit zichzelf wat ze vindt, is dan alleen maar aan het zenden). Toch hebben we wel raakvlakken en een levensgeschiedenis gemeen. Zij denkt alleen minder diep na over dingen, vindt dat vermoeiend. Groet, Ine
BeantwoordenVerwijderen