Er is de laatste tijd iets raars met me aan de hand, nog nooit eerder last van gehad. Ik merk nl. dat ik steeds slechter tegen ellende, narigheid en negativiteit kan. Als ik het nieuws op de televisie zie dan wil ik het eigenlijk allemaal niet weten. Wat een ellende allemaal.
Maar het begint nu een beetje extreme vormen aan te nemen, als ik een boek lees of een film kijk en het wordt spannend of je voelt aan je water dat alles helemaal fout gaat lopen dan leg ik het boek het liefste weg en de film uit. Dan krijg ik een heel ongemakkelijk gevoel. Ik wil het allemaal niet weten.
Raar, bij het nieuws kan ik me er nog iets bij voorstellen want het is onvoorstelbaar wat mensen elkaar aan kunnen doen.
Maar een boek of een film, dat is fictie en toch bekruipt me dan een heel naar gevoel. Dat is toch stom? Vroeger kon het me niet spannend genoeg zijn en bleef ik tot diep in de nacht doorlezen.
Ik zit nu een boek te lezen waarin een jongetje van acht erin wordt geluisd door een man met verkeerde bedoelingen, ik heb dan gewoon de neiging om hardop te zeggen: 'niet doen!'
Ik heb het over het boek DE STRAAT van schrijfster Ann Petry geschreven in 1946. Het gaat over een zwarte alleenstaande moeder die het hoofd boven water probeert te houden en over hoe het is om als donker gekleurde vrouw in New York te leven. Tijdens het lezen van dit boek kreeg ik af en toe gewoon een knoop in m'n maag. NIET DOEN, NIET DOEN.
Af en toe vond ik het een beetje langdradig met nogal wat herhalingen maar ik heb het wel achter elkaar uitgelezen.
Allemaal een fijne dag 🙋
.
Wat bijzonder, dat heb ik namelijk ook sinds ‘n tijdje. Het zal misschien in verband met de leeftijd zijn ( ik ben 74)
BeantwoordenVerwijderenHet is heel herkenbaar, er is zoveel narigheid op journaal, maar ook via andere media. Ik heb ook sterk de neiging me af te sluiten. En ik ben nog maar ;) 62 jaar. Fijne dag hoor !
BeantwoordenVerwijderenik sluit me aan in de rij..(en ben 79). Nieuws kijk ik al een poos niet meer, weet wel wat er gebeurt in de wereld en mn eigen omgeving, maar kan er weinig aan veranderen. Met boeken ook af en toe, ben dol op (o.a.) psychologische trillers; maar om dan voortaan de boeketreeks te gaan lezen benik niet van plan.
BeantwoordenVerwijderenNou in die boeketreeks kan ook een hoop narigheid gebeuren voor ze die dokter kan strikken.
BeantwoordenVerwijderenEn het zal echt de ouderdom zijn. In mijn gehele loopbaan als leerkracht van groep 7, 8, op een multiculturele basisschool, heb ik best wel nare en gecompliceerde zaken meegemaakt. Heel veel voorbij zien komen. Maar als ik weer thuis was en samen met echtgenoot de afwas deed, mocht ik 10 minuten afreageren en dan zei hij, zo weer klaar voor vandaag. En gingen we over op de normale huishoudelijke zaken.
Nu blijft een film, boek of documentaire dagenlang in mijn hoofd spelen. En ben ik een stuk emotioneler geworden.
Toch blijven wij wel het nieuws volgen. Blijven we wel de zaken volgen. Veranderen kunnen we het niet, maar blijven zo wel nieuwsgierig naar de wereldse zaken.
Het wereldje wordt anders wel heel klein.
Ik heb het (nog) niet (56) maar kan het me goed voorstellen. Het is zal ook te maken hebben met de machteloosheid die je kan voelen. Wat er nu allemaal aan de hand is wordt breed uitgemeten in de pers én op sociale media. Er is altijd ergens in de wereld narigheid, maar vroeger bleef het dan bij het journaal en de krant. Nu is er dag en nacht nieuws, zijn er dag en nacht mensen aan het Instagrammen en kan je je nauwelijks onttrekken aan alle berichtgeving. Dat zal ongetwijfeld meespelen. Het is er nooit niet.
BeantwoordenVerwijderenIk sluit me niet echt af van nare dingen ook niet in het nieuws. We wonen in deze wereld en kan me er niet van afkeren.
BeantwoordenVerwijderenIk ben 74 trouwens, we zijn inderdaad oud hier de meesten.
Trillers lees/luister in niet vaak, afgelopen week aan een begonnen te luisteren maar na uurtje had ik het wel behoord, niks voor mij.
Ben nu aan een 8 delige serie bezig die speelt in rond 1825. Eerste 2 delen specifiek over een herberg waar postkoetsen komen en waar de paarden worden gewisseld en de passagiers kunnen eten, drinken en slapen. Had er nooit over nagedacht hoe dat ging vroeger, dus je best aardig.