Eigenlijk heb ik mazzel gehad, achteraf gezien, vooral achteraf gezien, en daar kwam ik van de week achter, dat zit zo:
Vanaf de eerste dag dat we getrouwd waren liet mijn man heel veel aan mij over ondanks dat ik pas negentien was en hij zesentwintig. Ik deed de administratie, organiseren en regelen van dingen, contact met eventuele instanties, de scholen van de kinderen, vakanties enz. Nou was dat in het begin misschien ook wel logisch want ik was gestopt met werken, dus de hele dag de tijd en hij deed naast zijn werk nog een studie. Maar later ben ik daar wel eens heel boos om geworden: 'verdorie ik moet alles alleen doen, jij kan toch ook wel wat doen, regel jij eens wat,' enz. Dan maakte hij altijd een weg wuif gebaar 'ach joh, doe jij dat maar, dat kan jij veel beter dan ik' Dat was niet waar, want hij had inmiddels een verantwoordelijke baan met een groep mensen onder zich waarvoor ook dingen geregeld moesten worden zodat zij hun werk goed konden doen. Het was dus gewoon gemakzucht van hem maar ja, je kunt iemand niet dwingen en op een gegeven moment was ik er aan gewend en wist ik niet beter. Als ik niks deed dan gebeurde er ook niks.
Waarom denk ik nu toch dat ik mazzel heb gehad?
Dat kwam hierdoor:
Toen ik van de week met die twee kennissen zat te eten vertelden ze dat zij, nu ze alleen zijn, moeite hebben om b.v. de administratie te doen want ja, dat deed hun man altijd en dat ging altijd goed, dus ja..... nu komen ze er achter dat hun mannen eigenlijk best wel dominant waren, nu durft die ene niet meer zo goed auto te rijden want ja, haar man reed altijd en nu moeten hun kinderen de administratie doen en computers en mobiele telefoons...... moeilijk, moeilijk, moeilijk, want ja, hun man............
Ik ben zo blij dat ik dat allemaal zelf nog kan, afhankelijk kun je nog lang genoeg zijn.
Dit alles in het kader van tel je zegeningen 😀
Allemaal een hele goede dag 🙋♀️
Francien, fijn dat je weer een beetje bent opgeknapt. Afleiding kan soms goed helpen.
Is toch geweldig dat je alles zelf kunt regelen. En altijd gewerkt, ook vanaf het begin met computers. Mijn ex-schoonouders zijn ca. 45 jaar geleden gescheiden en mn schoonmoeder moest ineens alles zelf doen, wat ze absoluut niet gewend was (vrij normaal in die tijd dat mannen de financiën deden). Ze is toen naar haar bank gegaan, toen ze iets moest betalen (toen kon je nog gewoon een bank binnenlopen, er zaten mensen die je hielpen), en het meisje daar heeft haar van alles geleerd. Ze mocht steeds terugkomen als er vragen waren of iets niet lukte.
BeantwoordenVerwijderenToen wij trouwden was ik gewend om alles zelf te doen. Ik woonde op kamers. H. nog thuis.
BeantwoordenVerwijderenMaar administratie is niet echt mijn ding. Daarbij had ik genoeg administratie met mijn werk. Dus heb het thuisgedeelte heel vlug overgeheveld.
De computer deed in de negentiger jaren zijn entree in de school. Je was verplicht cursussen te volgen. Wel met tegenzin. Altijd na de schooldag. Maar daar heb ik wel heel veel plezier van gehad.
Nu zijn we gepensioneerd. De administratie doet H. nog steeds. Evenals de belastingen. En mocht hij wegvallen roep ik een van de zonen erbij. De oudste zoon heeft een accountant. Daar maak ik me totaal niet druk om dus. De rest is goed geregeld bij de notaris.
Wel wil ik op korte termijn een gesprek met de huisarts. Hoe zij tegenover euthanasie staat. En wat we vast moeten leggen.
En rijden doe ik nog in de grote bak van H. In het begin had ik spijt dat mijn autootje verkocht werd. Nu vind ik die grote auto heerlijk rijden. Automaat en hij geeft me een gevoel van veiligheid. En ik parkeer hem overal in. Altijd achteruit. Dat ik zo weg kan rijden en overzicht heb.
En wat ben ik blij met ons huis. Alles begane grond. Boven alleen een logeerkamer met badkamer en de werkkamer van H. Ja, de tuin is te groot. Hij verwildert iets. Maar de vogels vinden dat prima. De mollen trouwens ook. Zag net vier verse molshopen.
En ga nu bij de koffie appeltaart eten. Gebakken door jongste kleinzoon 10 jaar, voor vader (opa) dag. Kwam het gisteravond trots brengen, samen met zoon. Het zijn die kleine dingen die er toe doen.
Administratie heb ik altijd gedaan en ik vond het vroeger wel makkelijker. Er kwam post binnen die ik opende, als er meteen iets moest meteen doen, de rest in een la en eind vd maand als salaris binnenkwam de rekeningen betalen en in map gedaan, eenmaal per half jaar het verdelen over andere mappen per soort.
BeantwoordenVerwijderenNu gaat er zoveel automatisch en heb ik het ook wel goed in mappen op laptop opgeslagen maar visueel in handen vind ik toch fijner. Maar ben wel met de tijd meegegaan.
Mijn moeder had nooit wat gedaan aan het papierwerk en dat heb ik overgenomen, mijn vader had het ook prima op orde gehouden.
Wel wilde ze zelf de controle over bankzaken en mijn dochter heft haar toen met veel geduld op een tablet haar geleerd. Regelmatig kreeg ik 5 euro overgemaakt want dan moest ze oefenen.
Ha ha ha, dat heb ik in het begin gedaan met oudste kleinzoon. Maakte ik 5 euro over om tikkie te oefenen.
VerwijderenHi Ella, naast financiële onafhankelijkheid ben ik ook al mijn hele volwassen leven zelfstandig op alle andere gebieden. Ik doe mijn eigen administratie, lang deed ik ook mijn eigen belastingaangifte, dat is veranderd sinds mijn man ZZP-er is, nu doet de boekhouder dat. Ik kan mijn eigen eten koken, kan autorijden en overal komen, kan zelfs een klein beetje klussen. Ik ben ook blij dat ik alles zelf kan. Dat heb ik zo geleerd van mijn ouders, die ook alles zelf konden. Neemt niet weg dat ik het wel fijn vind wanneer man mijn dingen doet die ik niet leuk vind: ramen zemen, vloeren dweilen, sommige klussen in en om het huis. Maar als het moet kan ik het!
BeantwoordenVerwijderenMijn moeder werd 30 jaar geleden al jong weduwe en stond er opeens alleen voor. Met de administratie had ze zich nog nooit bemoeid, laat staan met geldzaken. Alleen als ze geld nodig had, dan zei ze "Piet, ga eens wat halen".
BeantwoordenVerwijderenPinnen en een acceptgiro invullen hebben wij, als jonge kinderen, haar moeten leren. Het is allemaal gooed gekomen, hoor. Maar we wisten allemaal dat het zo niet moest, en leerden onze eigen boontjes doppen.
Als wij nu een familie dag hebben en er ergens iets afgerekend moet worden, dan roepen we in koor : Piet, ga eens wat halen!