Een getal.

Leeftijd; ik vind het wel een dingetje hoor. 

Soms zie of lees ik iets waardoor  ik er  weer even over nadenk, soms word ik dan blij en soms word ik een beetje bozig.

Zo ging  het programma NADIA laatst over het je nog fantastisch voelen op latere leeftijd. Ik had gelezen dat dat zou komen en was er speciaal voor gaan zitten en dan komen deze gasten:

De linkse mevr. doet naakt foto shoots, de middelste zit onder de tattoos en is fotomodel en de rechtse is nog heel erg actief in het verenigingsleven. Hun leeftijden weet ik niet meer maar dik in de tachtig. Even later kwam er ook nog een man opdraven ( nou ja, draven?) die op z'n tweehonderdste of zo nog volop aan het dansen is.

Prima mensen natuurlijk, ik hou ervan als mensen een beetje anders zijn en geweldig dat ze dat nog allemaal  kunnen en doen maar hun dwingende boodschap was: je moet blijven bewegen en bezig blijven en als je maar wil dan kun je het ook. Daar hamerden ze heel erg op. 

Ik kreeg er helemaal een schuld gevoel van. Dus als je dat niet doet dan is het je eigen schuld als je krakkemikkig en eenzaam in een een hoekje zit. Natuurlijk hebben ze voor een deel gelijk maar wat als je nou een lichamelijke beperking hebt of een ziekte waardoor je niet kunt gaan en staan zoals je wilt? Of je bent het niet gewend om voor jezelf op te komen, om wat voor reden dan ook, wat in mijn generatie best wel vaak voor komt. 

Ik vond deze gasten niet echt een goed voorbeeld en niet inspirerend. 

Nee, dan de reportages die zo nu en dan  in de Volkskrant verschijnen over 100 jarigen,  die gaan over "gewone" mensen en over hun levenservaringen van vroeger en nu.

Deze mensen stralen allemaal een soort wijsheid en een rust uit waar ik wél een voorbeeld aan wil nemen.

Dus ja, wat is leeftijd? Ik hou me maar voor dat dat ook maar een getal is.

Allemaal een goede, rustige, wijze dag.🙋