Een mooie gedachte.

 Laatst was ik weer eens aan de wandel in het Amstelpark nabij Amsterdam. Hier is in 1972 de Floriade geweest en daar is een groot park van overgebleven waar veel gebruik van wordt gemaakt en in dit jaargetijde natuurlijk prachtig.

Meestal blijf ik op de grotere paden maar nu dacht ik : doe eens gek en sla eens een klein zij paadje in en toen zag ik in de verte dit: 

Huh? een terras? Nooit eerder gezien, nee lieverd je bent ook nog nooit eerder dit pad ingeslagen, waarom zit daar niemand? het is hartstikke mooi weer,  die stoelen staan ook wel  een beetje raar kris kras door elkaar zouden vandalen er mee aan het sjouwen zijn geweest? er zijn ook helemaal geen tafeltjes en ook geen koffietentje of zoiets, wat gek, nou wat kan mij het schelen ik wil wel even in het zonnetje zitten hoor, wel handig dat ze die stoelen op een steen gezet hebben want anders zouden die poten maar in het gras zakken.

U ziet het, mijn hersenen, in zoverre die nog aanwezig zijn 😱, werkten op volle toeren.

Dichterbij gekomen viel me op dat op elke steen letters en cijfers stonden en toen ging het licht pas branden, het was helemaal geen terras, het was een monument.

                                             Monument Rozenoord.

Tegen het einde van de Tweede Wereldoorlog zijn ruim honderd mannen door de Duitse bezetter gefusilleerd bij Rozenoord aan de Amsteldijk te Amsterdam. Toendertijd een grote handelsmaatschappij in rozen, bestaat allang niet meer. Veel van de slachtoffers waren betrokken bij het verzet.

Na de oorlog zijn er op verschillende plaatsen herdenking plekken geweest maar door stadsuitbreidingen moesten die steeds verplaatst worden en nu dus uiteindelijk dit monument in het Amstelpark.

Het is ontworpen door kunstenaar Ram Katzir. In plaats van één  monument voor alle slachtoffers heeft hij er voor gekozen om alle honderd personen een eigen gedenkplaats te geven. De stoelen symboliseren de lege plekken die de gevallenen hebben achtergelaten.

Ik vind dat een mooie gedachte. 

Zo steek je nog eens wat op tijdens een gewoon middagje wandelen.

Je mag op die stoelen gaan zitten maar dat vond ik toch een beetje oneerbiedig dus heb ik alleen even stil gestaan bij alle mensen die niet meer onder ons zijn.

Zo, genoeg ernst voor deze dag, we gaan weer iets leuks doen, al weet ik nog niet wat maar dat lezen jullie morgen dan wel weer. 

Allemaal een goed, leuke dag 💁